Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 89]

- CIX - [Al studeerde den mensch syn leven // lanck]aant.

Al studeerde den mensch syn leven // lanck
hy en can wt syn vernuft den sin niet vaten,
om Godts loff te vermeeren & te geven // danck.
En hoe lieff hy ons heeft, sonder verlaten
dan die erm van geeste, geeft Godt by maten;
die duer de liefde wt Godt syn erboren,
niet wt een bloede oft vleesche verwaten,
en werdt Godt bekent, soo Johannes laet hooren.
Want hy is eenen geest & licht geboren,
daer geen duysternisse in en mach wesen,
die in ons woont, als wy de liefde sporen
wt de cracht des geloofs, om ons genesen.
Van die doot waren sy weder op verresen,
door den bant der liefden, als een volcomen lodt.
Sonder haer ist al niet hoe groot gepresen:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

[p. 90]

 

Wee haerlieden die daer gaen vergult, bepeirelt,

 

opgeblasen met kemels bulten groot;

 

tis wel eenen schoonen schyn voer de blinde weirelt;

 

maer, eylacen! sy syn al allevende doot!

 

Want Godt spreckt tot de wysen des werels bloot:

 

niemand en staet op syn rycdom noch groote macht,

 

dan dat hy my kenne; sulcx behaecht my ter noot,

 

& hem in de liefde oeffene, dach & nacht.

 

Dats volmaeckte gerechticheyt, neemt hier op acht,

 

& den wortel der onsterflycheyt reene.

 

Sonder dit ist al niet, seyt Salomon bedacht,

 

die boven alle man begaeft was alleene,

 

& van als overvloedich hadde gemeene;

 

maer sonder Godts liefde, seyt hy, ist niet dan spot,

 

bedroch der oogen; het brinckt oock de siele in weene:

 

sweirels samblant is al dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

Ick ben eenen rechten wynstock, seyt Christus claer,

 

& myn vader is den ackerman goedertier;

 

wy syn de ranken, o broeders, voerwaer

 

als wy in synder liefde wandelen fier.

[p. 91]

 

Dan brengen wy schoon vruchten overvloedich hier;

 

want sonder hem is al niet ons vermogen.

 

Blyft in mynder liefden, secht hy, vreest geen dangier,

 

soo sal ick in u blyven ongelogen

 

& den Vader in my die sal u verhoogen,

 

op u stortende synen heyligen gheest.

 

Tot een nieu Jerusalem wilt u vertoogen,

 

als een bruyt versiert haren man niet & vreest,

 

doer de verborgen liefde die sy hem draecht meest,

 

die onsiendelyc is voer de weirelt bot;

 

sonder haer ist al ydelheyt, verstaet den keest:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Laet ons aendoen de bernende liefde heet;

 

sy is de hooft somme ons geloofs beradich,

 

want sy bedeckt de sonde menichfuldich breet,

 

& haren naesten en is sy niet schadich.

 

Wel te rechte, seyt Paulus gestadich,

 

al cost ick in alle dingen wonder bouwen,

 

ben ick sonder de liefde Godts ongenadich,

 

soo ist al niet, dan ledich & ydel schouwen;

[p. 92]

 

want alle dinck vergaet & comt int benouwen,

 

sonder de liefde, die eeuwich sal leven,

 

die Christus selve is & in ons woont trouwen,

 

& Godt woont in Christo hooge verheven.

 

Als leden, die aan elck anderen cleven,

 

alsoo syn wy vereenicht, verstaget slot:

 

tis al vergancklyc sonder haer beseven.

 

Sweirels samblant is als dryfsant; niet sonder Godt.

By de Barbaristen te Gent,
Liesde verwinnet al.