Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 65]

- CIII - [O lieff, hoe lieffelyc sydy int aenschouwen!]
Anno 1559.aant.

O lieff, hoe lieffelyc sydy int aenschouwen!
Ghy syt vol trouwen // altyt bevonden.
U liefde en mach te mywaerts niet vercouwen;
maer ghy wilde bedouwen // op myn ongesonden,
al wordt u, bruydt, u, lieffste, tot allen stonden
vervolcht van diese willen ontschaken,
diese overal verdrucken int sweirels ronden,
die als grimmige honden, // u, bruydt, genaken.
Ick ben als een blomme, (hoe sal ickt maken?)
des velts al onder de doren geplant,
& worde soo bespiet van de Babeloense draken!
Maer, lieff, dat wy spraken // inden lusthoff triomphant,
daer wil ick my aen houwen, sterck & vaelyant,
& van u niet scheyen, want midts desen,
alst myns liefs wille is, dan salt seker wesen.

[p. 66]

 

Ghy syt myn stercheyt daer ick toe wil vluchten,

 

als ick met duchten //, lieff, ben belayen;

 

ghy sult myns ontfermen, als ghy, u lieff, hoort suchten;

 

in u belooften syn de vruchten // die my versayen.

 

Ghy, die tot uwen lusthoff syt, de rechte payen,

 

daer ghy my toe wyst, daer ick los ben van weene;

 

al willen sweirels kinderen myn cleeren ontnayen,

 

ja, willen my ontrayen // u liefde gemeene,

 

ick sal u, myn lieff, beminnen & anders geene;

 

want in hemel, in aerde, en is u niet te swaer,

 

& u eere en gheefdy oock niemand te leene.

 

Ghy hebbet vermogen, u woordt is soo claer,

 

daer ick my mede vermake in alle vaer;

 

ick weet & is openbaer // schoonst wtgelesen:

 

alst myns liefs wille is, dan salt seker wesen.

 

 

 

Al ly ick hier, lieff, al wat lieff mach lyen,

 

tot allen tyen //, als ick loven uwen name.

 

Ghy hebt al veel meer geleden om my te bevryen:

 

op dat ick sou verblyen // in liefde eersame,

 

ghy liet u recken als dlaken opde rame,

 

& hebt my getrout, op de cruyce roede,

[p. 67]

 

den strick gebroken, die my hief inde prame,

 

te min ick my schame //; maer met blyen moede,

 

sal ick in liefde waken met scherpe hoede.

 

En ick wil lanckmoedich onder u schaduwe duycken,

 

verbeyende den tyt, hopende op voorspoede;

 

want, lieff, van mynen bloede // souwense gerne suycken;

 

ghy sult my verlossen van dees eertsche bruycken,

 

die u woordt misbruycken //, dwelck my heeft genesen:

 

alst myns liefs wille is, dan salt seker wesen.

 

 

 

prinche.

 

 

 

O ghewillighe Prinche niet om verwinnen,

 

die ick moet beminnen // wt alle myn crachten,

 

ghy sult my, u lieff, leyen by u binnen

 

wt alle dees spinnen //, die op my wachten,

 

die my lagen leggen, dagen & nachten.

 

Want tvlees, de weirelt & smensche leeren

 

my altyt omsingelen, ja oock, sy slachten,

 

die met liste achten // op liefs onteeren,

 

& comen met behendicheyt u wegen verkeeren,

 

ja, wysen my den padt, die ghy my heedt laten.

[p. 68]

 

Wanneer sal ick vry syn van dit verseeren?

 

Want sweirels beeren // my, om u snaems wille, haten.

 

Maer ghy hebse verwonnen, dus wil ick my saten,

 

& u, lieff, ombaten // met ermen & pesen,

 

alst myns liefs wille is, dan salt seker wesen.

Per Verbeyt den tyt
Olyftack in Antwerpen
A^o 1559.