Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 187]

- LXXXII - [Keert wedere, o huys van Israhel]aant.

Keert wedere, o huys van Israhel,
soekt my, spreekt de Heere, & ghy sult leven;
ic en wil des sondaers doot niet of syn gequel.
Bekeert u, syn goetheyt is groot verheven;
volcht syn paden, ende en wilt niet beven;
aenveert den schilt des geloofs seer crachtich,
den helm der salicheyt laet aen u cleven.
Hoopt in syn goetheyt, want hy is warachtich,
hy die Israhel spysde van honger clachtich;
hy was met Davidt als hy Golyadt verwan.
Vergeeft, u wort vergeven, syt eendrachtich;
de wellusten des vlees wilter scheyden van.
Vast ghelooft, betrout, hoopt duer lieffden; want als dan
waerschou ic u, broeders, suldy tvyants verseer // vlien,
sal Godt, als Vader bermhertich, sterc neer // sien.

[p. 188]

 

Saechtmoedigheyt, bewyst doch alle menschen;

 

wat ghy den minsten doet, dat doedy den Heere;

 

verdraecht wt lieffden van die u quaet wenschen;

 

soeckt hem, hy en sal u nu noch nimmermeere

 

verlaten, al sydy vol van verseere,

 

want salich syn sy alle die op hem hoopen.

 

Salichmaker der weirelt, vol alder eere,

 

laet voer uwen broeder u hant staen open;

 

versmaetse waer datse comen geloopen,

 

valsche leeraers, want, broeders, den tyt is hier.

 

Met menschelyck aes, ja, daer sout cnopen,

 

souden sy de rechtverdige verleyden schier,

 

maer verbeyt, broeders; want als een sterck bernende vier,

 

crachtich, met gewelt, dus wilt hem eer // bien,

 

sal Godt, als Vader bermhertich, sterck neer // sien.

 

 

 

Leyt van u aff der duysterheyts wercken,

 

rechtverdicht u wesen;

 

hy is vuer ons, de Heere, wilt dit aenmercken.

 

Volcht syn woorden, en wilt niet vreesen;

 

acht niet op Jesabels plucken & teesen,

 

al siedy Athalia persevereren,

 

sittende onder Pharo als de meesen.

[p. 189]

 

Inden slach looft Godt, wilt niet murmureren;

 

Vliet Babel, de Heere wiltse verdestruweren,

 

als Daniel Bel en Bels propheten mede.

 

Als Helias, wilt glorificeren

 

Godt in u wercken; helpt, nader lieffden sede,

 

uwen naesten volder goedertierichede.

 

Wilt als geloovige des Heeren Heer // plien;

 

sal Godt, als Vader bermhertich, sterck neer // sien.

 

 

 

Als een vader syn kint, sal hy u ontfermen,

 

blyffdy vast in hem, duert geloove geplant.

 

Hy roept u minnelyck, met openen ermen,

 

blyft vast inde hope als campyoenen vaelyant.

 

Duer syn stercke bermherticheyt, hy verwant

 

sonde, duevel, weirelt, ja, & de doot;

 

nedersiende, by syn bermherticheyt sant

 

op der menschen kinderen in grooter noot,

 

liggende gevangen in des vyants schoot.

 

Dus laet ons lieffde tot hemwaerts rysen;

 

elk betere hem selven, hoot vuer hoot.

 

Soo sal ons Godt duer hem int geloove prysen;

 

want soo doende tot onsen veriolysen,

 

versmayende die u anderen keer // rien,

 

sal Godt, als vader bermhertich, sterck neer // sien.

[p. 190]

 

prinche.

 

 

 

Princhelycke Godt der weirelt excellent,

 

al hebben wy, als Jeroboam, verlaten

 

u geboden & onsen naesten geschent,

 

wy bidden genade; wilt niet verwaten

 

u hantwerck, Heere, maer comt haer te baten;

 

inder noot roept tot u smenschen geslachte;

 

elc een sal hem beteren, tsy van wat state.

 

Niemant, Heere, dan ghy, hoe groot van machte,

 

en mach ons hinderen; ghy diet gedachte

 

der menschen weet, een jaloers Godt tot alder tyt,

 

beminnende den vrede, seer groot van vrachte.

 

Verleent ons een nieu herte, o Godt gebenedyt!

 

Want soo, sonder naemaels te hebben verwyt,

 

levende na dwoort, alle dage dat meer // wien,

 

sal Godt, als vader bermhertich, sterck neer // sien.