Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 149]

- LXXVI - [Gheen meerder wysheyt men ter weirelt en vint]aant.

Gheen meerder wysheyt men ter weirelt en vint
dan verduldelyc verdragen wat Godt toe sint;
want een goet vader syn wtvercoren kint
aldermeest castyt.
Dus castyt Godt syn vrinden, die hy meest mint.
Och! doet open u oogen, weest niet verblint;
al werdy berooft, u goet geschint,
verstooten & benyt,
weest daerom niet bedroeft, maer grootelyc verblyt;
seer vromelyc stryt & hebt patiencie.
Verblyt u, als u iegelyc vermaledyt:
die voor de waerheyt lydt, hoort dees sentencie,
is salich lyden; groot is u excellencie;
doer abstinencie // & tegenspoet,
moeten wy comen voor Godts presentie.
Stelt hier in credencie // & neemt eenen moet:
die in lyden verblyden, die syn seer vroet.

[p. 150]

 

Die hier opder eerden soeckt syn wellusticheyt,

 

hier naer deeuwige droefheyt verbeyt.

 

Salich is hy dan, die nu weent & schreyt

 

in dit schreyende dal;

 

de vruechde des hemels is hem bereyt,

 

want den wech des hemels, soo Christus seyt,

 

is hert & scherp, vol doornen ghespreyt,

 

seer nau & smal;

 

& die hier duer wandelen cleen is tgetal.

 

Nochtans syn sy mal, // die anders speculeren;

 

de schapen die willen comen in Christus stal,

 

tes noot datse al // desen wech passeren.

 

Spelen, boeleren, // drincken, bancketteren

 

& triompheren // inder weelden vloet,

 

dits den wech die ter hellen doet descenderen,

 

laet u niet tromperen //, maer u daer voer hoet:

 

Die in lyden verblyden, die syn seer vroet.

 

 

 

Dexempel laet ons Christus hier aff weten:

 

den rycken man, die dagelycx adt lecker beten,

 

is gestorven & in deeuwich vier gesmeten

 

onder svyants poot;

[p. 151]

 

derm Lasarus, die niet en hadde om eten,

 

vol wonden, vol sweiren, van elcken vergeten,

 

is nae syn doot met vruechden geseten

 

in Abrahams schoot.

 

Die overvloedich leefde in weelden groot,

 

die den wyn in goot //, moet nu nae water gapen;

 

& tis hem geweygert, peyst hoet hem verdroot;

 

& die naeckt & bloot opt strate moest slapen,

 

hongerich, verlaten van meester & cnapen,

 

werdt nu onder de schapen // Christus gevoet.

 

Die hier op de weirelt solaes willen rapen,

 

weer clercken oft papen //, sy syn verwoet:

 

die in lyden verblyden, die syn seer vroet.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Verduldich lyden is een groote gratie,

 

want de duecht wert sterck inde temtacie.

 

Hier aff neem ic myn fondacie

 

wtter schriftueren.

 

Laet ons dan maken geen excusatie,

 

maer blydelyc lyden sonder murmuratie,

[p. 152]

 

al lyden wy hier een corte spacie,

 

ten sal niet dueren.

 

De weirelt sal haer verblyden & ghy sult trueren,

 

maer u besueren // sal in vruechden verkeeren;

 

dit seyt Christus; oock hebben wy veel figueren,

 

die hier aff rueren tot onser leeren:

 

disraelsche verdruckt sachmen vermeeren,

 

die Heere des Heeren // moest duer syn bloet

 

& duer syn lyen gaen in syn rycke met eeren:

 

die in lyden verblyden, die syn seer vroet.