Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 131]

- LXXII - [Kinderen van Eva, laet staen u suchten]aant.

Kinderen van Eva, laet staen u suchten,
de fonteyne des genadens spruyt overvloedich;
tduyfken comt inde arcke, de rave moet vluchten,
segt de dochter van Sion, en wilt niet duchten;
siet, u coninck comt u tegen seer ootmoedich.
Ontfangt den jongen bruydegom bloedich,
dochters van Sion, cierlyc hem tegen // gaet.
Siet coninck Salomon seer voorspoedig
& merckt hoe Assuwerus, wt minnen gloedich,
tot Hester der slechter deernen genegen // staet.
Soeckt dat kint niet, nae Herodes plegen // quaet,
maer gelyc de dry coningen, ghy sullet vinden;
in Bethleem is Abrahams wel bedegen // saet:
int cribbeken opt hoy daer ist gelegen; // jaet
voer de beesten die haren schepper kinden.
O minnende bruyt, soeckt hier uwen geminden;
hy comt als de hinden // op de bergen gesprongen.
Singt den nieuwen coninck nieu loff met nieuwe tongen.

[p. 132]

 

Siet, een nieu wonder isser gebuert:

 

een maecht heeft eenen man omvangen,

 

gedragen & gebaert; den hemel is geschuert,

 

de verlosser is gedaelt, dies niet meer en truert.

 

Nu is geboet de oude vaders verlangen:

 

een vrou heeft vertreden thooft vander slangen.

 

Verblydt u al tsamen, ghy Christen nacie,

 

Mardocheus is verheven & Aman gehangen,

 

Assuwerus gebodt, niet om verstrangen,

 

is weerroepen, Hester heeft vercregen gracie.

 

O Israhelliten, maeckt nu jubelacie,

 

wt de handen van Pharao syt ghy verlost;

 

Godt wil metten mens hebben conversacie,

 

den Vader is versoent, hy sendt salutacie

 

de maecht van Nazareth, Gabriel is den post.

 

Gaet ter bruyloft, die liggen in sonden vermost,

 

sorcht niet voer den cost//, comt oft ghy wordt gedwongen.

 

Singt den nieuwen coninck nieu loff met nieuwe tongen.

 

 

 

Looft den cleynen Davidt, die tgevecht // wan

 

tegen den grooten Goliadt, jonck van dagen.

 

den Heere heeft den rock van synen knecht // an;

 

den coninc der coningen schynt nu een slecht // man;

[p. 133]

 

die de weirelt draecht, die wert gedragen.

 

Salomon heeft in Raab gecregen behagen,

 

& Moyses heeft de moorinne getrout.

 

O volck van Bethulia, laet staen u clagen,

 

Judich heeft Holofernem verslagen.

 

Wy syn verlost, niet doer silver oft gout,

 

maer met slammekens bloet, dat, acht dagen out,

 

quam bloedich besneden in syn smoeders ermen,

 

weenende met pynen met ledekens cout;

 

die alle creatueren in wesen hout,

 

moeten nu de stomme beesten verwermen.

 

O christen menschen, laet u dies ontfermen;

 

met nieuwe termen //, soo dingelen songen,

 

singt den nieuwen coninck nieu loff met nieuwe tongen.

 

 

 

Laet den gheest nu nae Bethleem vliegen;

 

siet, hoe deeuwige wysheyt daer leet & weent

 

als een jonck kindeken inder wiegen.

 

Op dat hy svyants waen sou doen liegen,

 

heeft hem dalmachtige Godt aldus vercleent,

 

een mens als wy gevleest, gebeent,

 

heden besneden, een kint van eender weken.

[p. 134]

 

O eeuwige Godtheyt, wat ist dat ghy meent,

 

dat ghy u metter menscheyt dus hebt vereent,

 

willens aennemende menschelycke gebreken?

 

Al licht ghy ootmoedich in cribben versteken,

 

nochtans buygen voer u de hemelsche vorsten.

 

Al leyt deeuwige wysheyt sonder spreken,

 

stil swygende, in syn ootmoedicheyt besweken,

 

die al de weirelt speyst voer honger & dorsten,

 

der Engelen broot, aldersaechts van corsten,

 

hangt aen de maget borsten // wel vast gedrongen.

 

Singt den nieuwen coninck nieu loff met nieuwe tongen.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Aensiet uwen coninck, een onsterffelyc // prinche,

 

om onsent wille een knecht geacht;

 

deeuwich woort is worden een sterffelyc // minsche,

 

Altyt eere elck hem erffelyck // winsche,

 

hy heeft ons salicheyt seer lieffelyc gewracht;

 

een nieu licht is gesien van die saten inder nacht,

 

nieu blyschap condicht ons de engelsche schare,

[p. 135]

 

tis ons gegeven dat lange is gewacht.

 

Vernieut inden gheest, die in sonden liggen versmacht,

 

reynicht den ouden deesem metten nieuwen jare,

 

als Saba brengt Salomon dierbaer ware.

 

Al is de Godtheyt met snoode doecxkens bedeckt,

 

nochtans syn oogen sien alle dinck int clare;

 

niement en vreese, Godt is smenschen care;

 

alle die slapen werden nu ontweckt.

 

Vernieut in den geest, den ouden mens wttreckt;

 

wert nieu deech onbevleckt //, out metten jongen,

 

singt den nieuwen coninck nieu loffmet nieuwe tongen.