Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 111]

- LXVIII - [O eeuwich, onbegrypelyc, goddelyc woort]aant.

O eeuwich, onbegrypelyc, goddelyc woort!
ghy syt wtten schoot ws Vaders gedaelt;
vlees worden in Marya, ghy maket accoort;
ghy syt die alle onse schult hebt betaelt,
& tschaepken heeft vonden dat liep verdwaelt.
Ghy syt die verlichten moecht ons arme blinde,
die sonne daer alle licht schynsel aen haelt,
alpha & o, beginsel & inde;
ghy syt die tot ons siet als moeder totten kinde,
ontfermich olyfboom wtvercoren // tack,
wtgestorte olie, uwen naem ick vinde.
Ghy syt die tot Moyfes inden doren // sprack,
ghy syt die op Pharao uwen thoren // brack,
ghy syt dat serpent inde micke verheven,
ghy syt den wech, de waerheyt & dleven.

[p. 112]

 

Ghy syt in Sion den vercoren hoeck // steen,

 

ghy syt den leeu wt Juda ghesproten,

 

dlam dat ghedoot is, dwelck aenden boeck // reen

 

de seven segelen heeft ontsloten.

 

Ghy syt den wyngaert, die de Vader wilde pooten,

 

daer donvruchtbaer rancxkens aff werden gesnoeyt;

 

ghy syt de fonteyne met vyff wyde goten,

 

daer de sacramenten syn wtgevloten.

 

Ghy syt de roose van Jericho aen tcruys gebloeyt,

 

den cedrus opden berch Libano ghestaen;

 

ghy syt den stierman die Petrus schipken weyt;

 

ghy syt den bermhertigen Samaritaen,

 

die den gewonden halff doot hebt minlyc ontfaen.

 

Ghy syt die alleene moecht salicheyt gheven;

 

ghy syt den wech, de waerheyt & dleven.

 

 

 

Ook syt ghy dlammeken dat op den troon // sit,

 

daer de vier & twintig ouders voer knielen.

 

In u bloet maken wy ons cleeren schoon // wit;

 

ghy syt de herder & bisschop onser sielen;

 

ghy syt die alle ketters sult vernielen,

 

metten sweerde ws monts, alder sterckste Heere;

[p. 113]

 

ghy syt daer de Egiptische goden voer vielen,

 

der christenen croone, glorie & eere.

 

Ghy syt ons Godt ghevende nutte leere;

 

ghy syt de hertoge die de Moabiten versloech

 

& die Anteochie plaechde soo seere,

 

ghy syt de hant die Baltesaers wercken woech;

 

ghy syt dlam Godts dat der weirelt sonden droech,

 

daer alle helsche geesten voer beven:

 

ghy syt den wech, de waerheyt & dleven.

 

 

 

Noch syt ghy tpaeslam, dat voer ons geoffert // wert;

 

ghy syt dat warachtich levende broot,

 

dat inde suyverste arcke geoffert // wert,

 

de speyse der pelgroms in duere der doot.

 

Ghy syt ons hulpe, onsen troost ter noot,

 

o Rex Emanuel, ghy syt ons Vadere;

 

ghy syt der kercken bruydegom, der kerstenen hoot,

 

den steen Horeb, die ons laeft alle gadere.

 

Ghy syt een bloeme des velts, niemants versmadere,

 

den sluetel Davidt, den septer van Israhel;

 

ghy syt een milde overvloedige versadere:

 

alle creatueren leven duer u bevel.

[p. 114]

 

Ghy syt dat licht der weirelt, wy wetent wel;

 

die u volcht en mach in geen duysternis sneven:

 

ghy syt den wech, de waerheyt & dleven.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Alderhoochste prinche, recht coninck der Joden,

 

Nasarenus, bloeyende in alder duecht,

 

natuerlyc soon Godts, God boven alle goden,

 

almachtich als Godt vader, gy alle dinck vermuecht.

 

By u, alle themelsche heer is verhuecht;

 

in hemel, eerde, helle is u macht ghebleken.

 

Jont ons gratie, ons leven tot duechden vuecht;

 

noyt en hebdy uwen trouwen vrint besweken;

 

siet op ons, eertwormkens vol alder gebreken.

 

Ghy syt een brandende slindende vier,

 

coude herte condy in lieffden ontsteken;

 

ghy syt dalder liberaelste almoessenier;

 

ghy syt den eenhooren, seer sterck & fier,

 

die inder maget schoot ghevangen syt bleven:

 

ghy syt den wech, de waerheit & dleven.

Per Anna Byns fesit (sic).