Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 95]

- LXV - [Duer Adams misval in tgebots overtreden]aant.

Duer Adams misval in tgebots overtreden,
was gecorumpeert tgeheel menselyc geslachte,
vol catyvicheyt duer der sonden seden,
elck met onleden //, niet dan boosheyt & wrachte,
totter tyt toe van Noe, dat elck man achte
een eyselyc gedachte // te misbruycken de vrouwen,
waer wt quamen ruesen van grooter machte,
die met crachte // tvolck wilden subieckt houwen,
om dat sy inde boosheyt hun volgen souwen.
Men wist van geen trouwen // oft houwelycken staet,
waer duer sy alle quamen in sdoots benouwen.
Dit hadde gebrouwen // die groote ruesen quaet;
al werden sy van Noe vermaent vroech & laet,
sy bleven obstinaet // erch int bekeeren
& terchden hem met spot, lachter & smaet;
om dat noch soo gaet // soo seg ick met verseeren:
duer smenschen sonden crycht elck lant veel heeren.

[p. 96]

 

Noe heeft Canaams geslachte vermalendyt

 

doer dbespotten van Caym, doen hy naeckt lach int velt;

 

van welcken volcke gesproten is, doen ter tyt,

 

den fellen Nemroth, die subyt // hem heeft gestelt

 

vuer hun als deerste coninck, & met gewelt

 

heeft hy elcken gequelt // als erme slaven.

 

Veel onrusten stelden hy, soo de Schrift vermelt;

 

sulck was de vreeste helt // die tvolk meest de draven.

 

De Romeynen eertyts slachten den graven;

 

met sweerden & staven // wonnen sy veel landen;

 

van veel nacien, oock Beyersche & Swaven,

 

hun goet & haven // maeckten sy ter schanden.

 

Elcke stadt quam eenen governuer in handen;

 

als den vaelyanden // moestmense noch eeren,

 

sy dreven elcken in benautheyts banden.

 

Dus segt: wyse verstanden //, naer sregels leeren:

 

duer smenschen sonden crycht elck lant veel heeren.

 

 

 

In voorleden tyt, de kinderen van Israhel

 

tegen Godts ordinancie murmureerden;

 

sy eysten eenen coninck, met sinnen rebel;

 

dwelck Godt & Samuel hun accordeerden,

[p. 97]

 

& cregen coningen, die vuer hun regeerden,

 

die niet en faelgeerden //, soot was voorseyt

 

van Godt, die tvolck na synen wille hanteerden.

 

Oock domineerde // Iesabela, tot quade bereyt,

 

over Israhel; in Juda, heeft elck beschreyt

 

die tirannicheyt // van Athalia woedich,

 

die Davidts heel geslachte, sonder onderscheyt,

 

hadde overleyt // te vernielen bloedich.

 

Daer tirannen regeeren is dlandt onspoedich;

 

met branden gloedich //, als quaey helsche beeren,

 

rasen sy altyt, soo elck mach syn bevroedich.

 

Dus segick ootmoedich //, duer sregels vermeeren:

 

duer smenschen sonden crycht elck lant veel heeren.

 

 

 

prinche.

 

 

 

De mens sondicht altyt; dies blyft Godt verbolgen,

 

soot hem over al nu dagelycx openbaert,

 

Aen de grausaem plagen, dies wt volgen,

 

twordt gulselyc geswolgen // wat elck een ontspaert.

 

Veel heeren syn tot slants verderven vergaert,

 

dwelck out & jonck gejaert // wel mogen beclagen.

[p. 98]

 

Dlant wert eertyts geregeert van vrouwen vermaert,

 

met schattingen beswaert //, niet om verdragen.

 

Duck Dalve de met wreetheyt elcken versagen;

 

nae hem, een weinich dagen //, quam de comandaduer,

 

die Hollant & Seelant, nae der papen behagen,

 

met listige lagen // bracht in groot labuer.

 

Nae hem quam don Jan, die duer tirannich riguer

 

& verraders ranckuer //, rooft goet, gelt & cleeren.

 

Hy schent allen dlant, tis al adieu honuer;

 

ick seg duer derruer //: spyt allen de Spaensche weeren,

 

duer smenschen sonden crycht elck lant veel heeren.