|
| |
| |
| |
- LXIV - [O du, slymige spyse der wormen eerdich]
O du, slymige spyse der wormen eerdich,
tsy wt dyn wanckelbaer condicie hooverdich,
daer brooscheyt dyn catyvighe natuere omringt,
niet vreesende Godts oordeel snydende sweerdich,
maer met dyn verwaende wysheyt onweerdich
dyn even kerstenen te jugeren dinckt;
niet achtende dat Godt dyn misdaet gehinct,
die als gras der eerden syn menichfuldich;
siende in ws broeders ooge een stoff geminct,
maer den balcke die heel tgesichte dwinct,
die mineert ghy als onbeschuldich.
O verkeerde generatie, ter verkeertheyt gehuldich,
bedwingt doch u tonge alle duecht mineerlyc;
al syt ghy op iemants gebrek onverduldich,
swycht, menschen onwys, Godts oordeel is ongrondeerlyc.
| |
| |
O ghy, die sonder redene oft mate
elck anders gebreck, tsy van wat state,
by uwer verwaender wysheyt jugeert;
den eenen verdoemt ghy ten helschen verwate,
den anderen verheft ghy vroech & late,
recht oft ghy Godt waert, diet al bestiert;
scheynende seer heylich & wel gemaniert,
maer als Schriben & Phariseen syt ipocryten;
soo Esaias seet & Christus ongefaelgeert:
dit volck my met den monde eert & viert,
maer therte en wilt hem te mywaerts niet quyten.
Dus, blinde, verdoolde, vol sondiger vyten,
die in dwase sentencien syt consenteerlyc,
eer ghy iemants sonden oft gebrek wilt verwysen,
swycht, menschen onwys, Godts oordeel is ongrondeerlyc.
U domme sentencie, van Gode mispresen,
op geestelycke persoonen men siet geresen,
die van uwer sielen syn voocht en regent,
seggende: ist soo sy preken & lesen,
de helle sal veel te cleene wesen,
want giericheyt & luxurye den hoop verblent;
| |
| |
niet denckende dat Godt alle herten kent,
oft dat sy menschen syn, soo wel als ghy,
& selve soo syt totter quaetheyt gewent,
dat den roock dynder sonden tfirmament
& den hemel duerclimt Godts aenschouwen by.
Dus en vonnist niemant dan u selven vry;
soo en wordt u Godts vonnisse niet persequerlyc.
Al dunckt u dat iemant de archste sy,
swycht, menschen onwys, Godts oordeel is ongrondeerlyc.
Siet ghy deene in voerspoet prospereren,
terstont soo gaet ghy tvonnis passeren
& seyt: Godt is rechtverdich, hy jont hem duecht.
Siet ghy dander by armoede declineren,
die gaet ghy oordeelen en wilt arguweren
dat hem Godt plaecht om syn sonden ontvuecht,
niet denckende hoe luttel dat ghy vermuecht,
& dat Godts wysheyt smenschen verstant ontreckt.
want die hier versteken syn van sweirels vruecht,
worden som in den hemel meest verhuecht.
| |
| |
Daer aff ons theylich evangelie claerlyc spreckt,
hoe dapostelen waren met verwonderen bedeckt,
vanden blinden geboren wien Godt was conforteerlyc.
Dus, al dunckt u een ander met sonden bevleckt,
wyckt, menschen onwys, Godts oordeel is ongrondeerlyc.
|
|
Auteursrechtvrij