Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 87]

- LXIII - [O Godt, die alle herten kent]aant.

O Godt, die alle herten kent,
in wat nooden ben ic nu ter tyt!
Noyt hert en leet swaerder torment,
dan myn erm herte nu en lyt.
Gave sy my troost, ick waer verblyt;
dien ick minne & seer vreese te verliesen,
van grooten drucke myn herte splyt:
want voer u en sal ick geen ander kiesen.

Gherechtige lieffde, in u gesticht,
wt grooter lieffden, moet ick dit schryven;
om uwen wille heb ick dit gedicht,
op dat ghy daer duer mocht vruecht bedryven.
Och! lieff, mocht nu u jonste beclyven;
van minnen sal ick myn sinnen verliesen;
al soudick my selven daerom ontlyven,
voer u en sal ic geen ander kiesen.

[p. 88]

 

Ander en kiese ic nimmermeer,

 

al soudicker om sterven duysent doode;

 

van lieffde doet my myn herte seer.

 

Troost my doch om de lieffde van Gode;

 

lyff & siele staet tot uwen gebode.

 

Van minnen sal ick myn sinnen verliesen;

 

troost my nu, lieff, ic ben in noode,

 

want voer u en sal ic geen ander kiesen.

 

 

 

Och, lieff, mach ick tegen u niet spreken,

 

soo is myn hopen al gedaen;

 

van lieffde sal myn herte breken,

 

van rouwe en weet ick wat aengaen.

 

Troost ghy my nu niet met woorden saen,

 

van minnen sal ick myn sinnen verliesen;

 

al soudicker de doot voer ontfaen:

 

voer u en sal ick geen ander kiesen.

 

 

 

Wat heb ick menigen heeten traen geweent,

 

daer my natuerlyck lieffde toe dwanck!

 

Nochtans was u herte soo versteent,

 

dat ghy u verblyde als ick was kranck.

[p. 89]

 

O Godt almachtich, ic neemt in danck,

 

van minnen sal ic myn sinnen verliesen;

 

laeft my nu, lieff, met troostigen dranck,

 

ic en sal voer u geen ander kiesen.

 

 

 

Och! is dit de trouwe, is dit de duecht,

 

is dit myn goede vrinschap reene,

 

is dit den troost van mynder jonger juecht,

 

die was tusschen ons beyden alleene?

 

Ick macht wel beclagen met swaren weene:

 

van minnen sal ick myn sinnen verliesen;

 

troost my nu, lieff, en latet u gaen te beene,

 

want voer u en sal ick geen ander kiesen.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Daerom, Princherssen, alle ghy amoruese sinnen,

 

als ghy wilt minnen, mint al by maten,

 

& laet u lieffde dus niet volkimmen;

 

ic hebber by geleden groote achterbate.

[p. 90]

 

Ic loope gelyc eenen hont achter strate;

 

van minnen sal ic myn sinnen verliesen;

 

gheeft nu troost my, die u niet en verlate,

 

want voer u en sal ic geen ander kiesen.

Mistroostich doet versuchten.
Espoer me sustient.