Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 75]

- LX - [O opperste waerheyt, diet al regeeren // moet]aant.

O opperste waerheyt, diet al regeeren // moet,
aenhoort myn bedinge, hier int dal van weene;
maeckt my weerdich u woort & int gronderen // vroet,
dwelck ghy my verleent hebt duer Christum alleene.
Al is myn vleesch luegenachtich & onreene,
mynen gheest, Heere, die is tot u genegen:
laet den vooys myns monts dan, voer elcken gemeene,
getuygen u woort, opdat ick vande wegen
der duysternisse, duer de sonde vercregen,
mynen broeder afleyde als hy is cranck.
Want bleeff dan den troost synder sielen verswegen,
synen gheest mocht benaut blyven duer sdoots bedwanc:
jont my dan wt gracien dat ick vroom & vranck
hem trooste, als hem belast svlees swaerheyt // seere;
op dat hy mach smaken den genaden dranck,
neemt wt mynen mont niet dwoort der waerheyt //, Heere.

[p. 76]

 

Neemt wt mynen mont niet, maer laet my houwen // vast

 

den gheest ws woorts, op dat den dangeruesen tyt

 

my niet en verleyde, gheeft duer dbetrouwen // rast

 

myn siele in u genade gebenendyt.

 

Want ick weet dat ghy alleene myn verlosser syt;

 

maeckt my dan levendich nae uwen woorde,

 

& gheeft my verstant, als my hier naeckt den strydt;

 

neycht myn herte tot u met soeten accorde,

 

boosheyt doet van my; want als ick tquaet oorborde,

 

soudick u, Heere, mynen schepper verlaten.

 

Roept my dan; my waer leet dat ick u verstoorde

 

wt den godloosen raet, die de waerheyt haten;

 

midts dat u woort soeter is dan honich graten,

 

ick my tot u sonder ancxt oft sebaerheyt // keere

 

u biddende, ootmoedich wt charytaten:

 

neemt wt mynen mont niet dwoort der waerheyt//, Heere.

 

 

 

Dwoort der waerheyt, gedaelt wt svaders // schoot,

 

dwelck my is gegeven tot een dierbaer pont,

 

op dat ick niet en ben van syn versmaders // groot,

 

sal ickt wtdeylen; want sulck inhout myn verbont;

[p. 77]

 

& du er tgeloove & tbelyden metten mont,

 

is den bekeerden sondaer tot Christum gewent.

 

Laet my dan, o Heere, al wordt ick gewont,

 

dwoort der waerheyt blyven tot een testament;

 

soo mach ick alleene, in desen tyt present,

 

aenroepen uwen goddelycken name.

 

Want, sonder u woort, waer my noch onbekent

 

de wetentheyt van u, o schepper bequame;

 

maer wt genaden heb ickse tot mynder vrame,

 

soo ick in devangelysche claerheyt // leere.

 

Dus op dat salich blyve siel & lichame:

 

neemt wt mynen mont niet dwoort der waerheyt//, Heere.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Heere, laet u genade comen over // my,

 

tot mynder salicheyt, soo ick heb gebeden;

 

op dat ick u goetheyt een belover // sy;

 

soo sal ick antwoorden, op den dach van heden,

 

myn leeraers & straffen haer boose seden;

 

midts dat ick my verlaet op u woort verheven,

 

om dat my versterckt; want theeft de doot vertreden.

[p. 78]

 

Soo U, sal ick niet sterven, maer eeuwich leven

 

& vertellen, nae dat my is gegeven,

 

de wercken van uwer mogentheyt crachtich,

 

die in al bevesticht syn & geschreven,

 

doer dwoort der waerheyt, o Vader almachtich.

 

Laet mynen mont dan niet wesen leugenachtich;

 

maer u alleen spreke met lofbaerheyt // eere,

 

op dat ghy myn siele muecht syn gedachtich:

 

neemt wt mynen mont niet dwoort der waerheyt //, Heere.

Per Goetwillich van herten, Vioeliere
den derden prys, dry onsen silvers.