Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 9]

- XLIV - [Ghy, vrecke spaerpotten, van herten geltgierich]aant.

Ghy, vrecke spaerpotten, van herten geltgierich,
bedervers ws selfs lichaems & der natueren,
met den schat der boosheyt sydy gequelt vierich;
want in overvloedicheyt siet men u trueren.
Segt waer toe dat ghy tgoet vergaert tallen hueren,
als ghy des niet vrymoedich en derft genieten?
Oft idel glorie moet dyn hert berueren,
dat ghy u derm leven niet en laet verdrieten,
& verwacht hoe ghy in aermoeden moecht vlieten,
naer u doot, duer tryck sterven en een groote fame.
O gierige dwasen, die ooyt daerom lieten
dlichaem te gevene syn nootdruft eersame!
Eenen goeden naem is beter, tuwer vrame,
dan veel rycdoms om eere te verwervene:
sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

[p. 10]

 

Noch is de miere veel wyser dan ghy syt;

 

want sy alleene tsomers haer nootdruft bejaecht,

 

& soo haest als den somer weer voorby lyt,

 

dan blyft se voort in rusten, wien dat mishaecht,

 

verterende dat sy vergaert heeft onversaecht,

 

u tot een exempel, ghy gierige vrecken!

 

Want alsmen de rechte waerheyt gewaecht,

 

men siet u om tgelt & goet rasen als gecken,

 

loopen & draven sonder eenich vertrecken,

 

nimmermeer gerust, vol onvreedts menichfout.

 

Nochtans en hebt ghy tgebruyc, tot geenen plecken,

 

als Midas, die niet en mocht handelen dan gout,

 

oft Tantalus, die alleen de vruchten aenschout,

 

maer tgebruyc van dien staet hem te dervene:

 

sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

 

 

 

Gheen meerder sotheyt en canmen beseffen // toch,

 

dan met rycdom hem in aermoeden generen;

 

boven Godt siet men u Mammon verheffen // noch;

 

deerts kiesen voer themels, tmach elc wel deren;

 

want al moechdy doer recht oft onrecht vergeeren,

 

ghy moetet hier al laten: schadt, gelt & goet.

[p. 11]

 

Hoe comt dan, dat ghy daer niet aff en derft teren,

 

& dat ghy u selven geen gemack aen en doet?

 

Maer al hebdy den rycdom, u gebreckt den moet;

 

des gelts gesichte doet u herte verblinden;

 

soodat ghy Godts liefde verlaet met onspoet.

 

Streckt liever schatten die ghy namaels moecht vinden;

 

den armen bystaende, wilt u onderwinden.

 

Godt werdt bereet u in syn ryc te ervene:

 

sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

 

 

 

prinche.

 

 

 

En wilt geen schatten vergeeren op eerden // schier,

 

die roesten, vermotten, oft worden gestolen;

 

maer Godts woort wilt geloovich aenveerden // fier;

 

maeckt u doch schatten, in den hemel verholen,

 

daer roest noch motten en is, oft ghy sult dolen,

 

& eenlyc derven den schat der genaden;

 

want giericheyt te schouwen wordt ons bevolen,

 

als dienst der afgoden, oorspronck alder quaden.

 

Al wat sulck vreckaert verspaert, wordt met onstaden,

 

nae syn door, van ander onnuttich verquist.

[p. 12]

 

En is hy dan niet wel dwaeslyc beraden,

 

dat hyt voer andere spaert & selve gemist?

 

Dus winnen & verteren sonder ergelist,

 

dunckt my dbeste syn om druck aff te kervene:

 

sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

Vol ghebrecx, Tuernout.
Den hoochsten prys: dry onsen silvers.