Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 13]

- XLV - [Hoe lange suldy, o ghy sotten mispresen]aant.

Hoe lange suldy, o ghy sotten mispresen,
schatten vergeeren die u schalyc wesen,
& niet en dorst tot ws nootdrufs ontpluycken,
geensins gebruycken?
Sydy niet naeckt, hier op dees weirelt geresen?
En naekt moesty weder wech boven desen.
Wat baet u van den schat die ghy gaet beluycken?
Segt, verdorde struycken,
ghy vult u kysten & laet idel de buycken,
ghy brengt gelt te samen als slyc & sant,
ghy vergaert veel ackers, erm eerde cruycken!
haest wordy gebroken: de dood comt op de hant;
wat suldy dan medragen? Niet een en pant,
u ghierige pynt dese dwaesheyt te dervene;
gebruyck u goet soo lange alst by u is; want
sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

[p. 14]

 

Godt en hevet goet niet te vergeefs gegeven;

 

maer om dat een mensch daer by soude leven

 

& syn deel daer aff nemen, wie dat mach haten,

 

eerlyc by maten;

 

want al waert dat wy hier twee duysent jaer bleven,

 

& ons goet niet en dorsten comen beleven

 

noch gebruycken; wat sout ons dan al baten?

 

Wy moetent doch laten.

 

Denckt ghy daerom niet, ghy gierich volck, verwaten?

 

Eenen goeden naem sal voor duysent schatten gaen.

 

Ghy slacht rechts Tantalus, ghy en condt niet vaten;

 

nochtans dwater & dappelen neven u staen;

 

tgoet hebdy sonder redene, dblyft onverdaen.

 

Rasch begint dees idelheyt aff te kervene,

 

oft tot uwer schanden sal elck u roepen aen:

 

sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

 

 

 

Sot is hy die catyvich leeft erm, naect & bloot,

 

nacht & dach woelende om aertsche schatten groot,

 

die den roest & de motten duerschaven,

 

oft dieven nae graven,

 

& van syn moeyte, en derff hy nau eten broot;

[p. 15]

 

maer ontrecket syn siele, & lydt grooten noot;

 

want synen Mammon, die hem niet en laven,

 

dient hy als de slaven:

 

om achter te laten huysen & haven,

 

en groote rycdommen is alle syn geraes.

 

O ghy vrecke! Verlaet u schrapen & draven;

 

want in desen nacht wordt u siele, seyt Godt u, dwaes,

 

gheysschet; dat ghy vergaert hebt, ey! wormen aes,

 

dat sal eenen vremden bestaen te ervene.

 

Leeft dan eerlyc, deylt darme ryckelyc; elaes!

 

Sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Ist dat u rycdom aenvloeyt boven getal,

 

soo en setter u herte niet op heel en al;

 

maer opden levenden Godt, die ons voerspoedich

 

geeft overvloedich

 

alle dinck te gebruykene, groot & smal.

 

Soo en is dan niet beters, dan dat elck sal

 

van syn goet eten & drincken vrymoedich,

 

segt Salomon vroedich;

[p. 16]

 

want dats een gave Godts, die elck is behoedich.

 

Als wy hier voetsel & decsel hebben eenpaer,

 

laet ons gepaeyt syn, & schouwen rycdom woedich;

 

maer bereyden Godt een rycke siele hier naer;

 

want rycdom helpt niet in den dach der wraken swaer:

 

tryc volck is ontseyt tryck Godts te verwervene.

 

Hy is wys die milt leeft op syn goeden; maer

 

sot is hy die erm leeft om ryc te stervene.

Per Siencie verheft, Liere.
Den tweeden prys: twee onsen silvers.
Per A. Van Molle, fesit.