Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 149]

- XXXV - [Aldus spreekt Christus, ons bruygom, duer Salomoen]aant.

Aldus spreekt Christus, ons bruygom, duer Salomoen,
tot synder bruyt, gemeente oft vrindinne:
och, hoe schoon sydy, myn suster, in al u doen,
die ick lieff hadde voer sweirels beginne!
Boven andere sydy in mynen sinne,
& sult altoos de alderliefste blyven;
al heb ick veel boelen tot cleenen gewinne,
meyskens sonder getal met ander bywyven.
Maer een is myn duyve, die sal beclyven
myn moeder de liefste, al sonder verlaten,
die my soeckt in gehoorsaemheyt sonder bekyven,
met tranen, dach & nacht lancx der straten;
al sloegen haer myn wachters wonden & gaten,
sy blyft my getrouwe sonder begeven // fier.
Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

[p. 150]

 

Och, hoe soudick u vergeten, myn lieff schoone,

 

daer ghy my waert soo soeten wyngaert rancke?

 

Myn ledekens gaefdy u vruechden te loone,

 

den eenen tot spyse, den anderen tot drancke.

 

Ghy cleedet den naeckten & versoecht de crancke,

 

& wrocht in mynen wyngaert vol gebreken,

 

als ander leech stonden, twas my te dancke.

 

Waerdy vander hitten der sonnen gesteken,

 

ghy achtet al cleen, lieff, sonder te wreken,

 

duer de liefde die ghy my draecht, niet om gronden;

 

in myn avontmael quaemdy oock in gestreken

 

met u lampe versiert, vol olie gevonden;

 

ghy hielt dat ghy hadt tot dat ick was gesonden,

 

& hooptet wat beters als een verdreven // dier:

 

aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

Noch heb ick veel boelen die my bemercken

 

& jonste dragen, al om te vryen;

 

maer, lasen! sy versaken my met de wercken,

 

want sy en derven myn liefde niet belyen;

 

sy schamen haer myns tot allen tyen.

 

Alsoo en is dit lieff niet die my heeft gesocht

 

& de wachters nae my gevraecht tot allen syen,

[p. 151]

 

tot dat sy my vonden hadde, wel bedocht,

 

heeft syt al verlaten & my haer selven brocht

 

voer een welrieckende offerhande;

 

om een nieu creatuere heeft sy vlees vercocht,

 

& sweirels leven heeft sy geacht voer schande.

 

Ja, vlees & bloet heeft sy gelaten te pande

 

duer myn liefde die in haer was becleven // schier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Ick ben dat eeuwich leven & den wech claer,

 

myn suster & bruyt, daer ghy syt ingegaen,

 

daer eenen dach is te achten als duysent jaer,

 

int nieuwe Jerusalem dat eeuwig sal staen.

 

Hier en suldy geen hitte der sonnen ontfaen,

 

noch honger noch dorst en sal u belagen,

 

& de doot en mach u nimmermeer bevaen;

 

dit is al gedaen //, lieff, om u te behagen.

 

Nu sal ick u tranen van u oogen vagen,

 

om dat ghy u cleedt wiest in mynen bloede:

 

in grooter tribulacien, tallen dagen,

[p. 152]

 

hebdy gestreden, lieff, ende en sydt niet moede

 

om de eeuwige croone, als de vroede,

 

die u nu bereedt is, schoon boven schreven // fier:

 

aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

By de Barbaristen te Gent.
Liefde verwinnet al.