Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 153]

- XXXVI - [Ick was by nalycx tot der doot toe verbeten]aant.

Ick was by nalycx tot der doot toe verbeten
van dlistich serpent dat Adam heeft bedrogen,
doen hy uyt den paradyse wert gesmeten,
duer dbevel syns vaders; twas syn vermogen.
Dus had ick oock van tserpents fenyn gesogen;
maer een resepte is my gepresenteert
van myn alderlieffste lieff, die is getogen
wt syns vaders ryck, en heeft hem verneert
geboren te worden, ongeblameert,
van een suyver maecht; tis Esaïas beroemen.
Dus wordt dit lieff van my boven al gelaudeert;
want hy heeft my bevrydt van deeuwich verdoemen;
syn graciuesheyt streckt boven alle bloemen:
soo lieflyc is dit lieff int aencleven // fier.
Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

[p. 154]

 

Triomphantelyc heeft dit lieff voer my gestreden,

 

in dees bedruckte weirelt, dry & dertich jaer;

 

veel schandelycke smaet heeft hy geleden

 

van de beminders der weirelt, tis openbaer,

 

om my te verlossen wt het peryckel swaer

 

daer ick vanden vyant mede lach gebonden.

 

Maer myn lieffste lieff, treyn goddelyc pilaer,

 

en heeft my verlaten tot geenen stonden,

 

duer syn groote liefde niet om volgronden,

 

die hy tot mywaerts droech seer excellent.

 

Hy is seer ryc van machte bevonden:

 

maer om mynen wille, met ermoede duerrent,

 

op dat ick, duer sy ermoede, ryck bekent

 

sou worden & leven sonder sneven // schier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

Myn lieff heeft my erfgenaem in syn ryc gemaeckt;

 

synen vader heeft my voer syn kint vercoren;

 

ist dat svaders liefde soo tot my blaeckt,

 

soo en can my geen boosheyt der weirelt versmooren.

 

Dit lieff heeft voer my gesoent des vaders thoren,

 

& syn genade is in my geresen;

 

dus mach ick wel solaes & vruecht oorboren,

[p. 155]

 

dat hy my vanden fenyne heeft genesen,

 

dwelck my van Eva was aengepresen,

 

waer duer ick lach in een groote quale.

 

Ick en can nimmermeer myn lieff wtgelesen

 

te volle gedancken van syn duecht loyale,

 

dat hy my soo dickmaels & soo menich male,

 

verlost heeft vanden boosen verdreven // stier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Dit princhelyc lieff, diamantich bepeyrelt,

 

wiens duechden boven alle creaturen streckt,

 

syn ryc en is niet van deser weirelt,

 

daerom achten hem sweirels beminders suspeckt;

 

maer tot hem alleene myn herte treckt,

 

midts dat hy gestorven is voer myn misdaden,

 

gegeeselt, duerwont, ja aent cruys gereckt,

 

begraven, ter hellen gedaelt wt genaden,

 

den derden dach verresen, suet als sucaden.

 

Op dien troost heb ick alleen myn betrouwen,

 

dat hy my vanden swaren last heeft ontladen,

[p. 156]

 

& heeft my met synen geest onderhouwen,

 

al lach ick gevangen in Babels landouwen,

 

hy bant den draeck die nae my gaepte even // gier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

Het Leliken van Calvarien
wt liefden geschiet.
Per Een tyt sal comen.