Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 137]

- XXXII - [Aldus vant triomphant // dit lieff myn leven // soet]aant.

Aldus vant triomphant // dit lieff myn leven // soet,
wtter liefden vloet //: bee, siele & lichame.
Onsterflyc maeckt hy my, om leven // goet,
& vrolyc te wesen in Christus name.
Maer Adam, duer svlees bevel, brach ons in blame
& brack Godts gebodt; doen was syn werk al niet;
want de siel was sterffelyc gemaeckt infame.
Hier duer den vader, weer de lieffde geschiet,
om leven, daelde dwoort in een maget siet,
& wert vlees en bloet, om leven prophys.
By tconsent van den vader, de den soon dbediet
dat de siele, duert woordt, wardt leven jolys;
den soon maecte, metten offer, den vader prys
dat de siel levende was vant gedreven // dier.
Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

[p. 138]

 

Soo quam dleven minnelyc wt den vader,

 

beede te gader // siel & lichaem, reen.

 

Die doot gemaeckt was, was ons ontlader;

 

van alle sonden maeckte hy ons leven een,

 

nae den wille des vaders, groot en cleen;

 

welck is myn lieff, om synder beelde bekent,

 

die in myn lichaem rust, heeft Chistus gemeen

 

dleven van materien aengenomen jent,

 

gegeeselt totter doot in swaer torment,

 

seggende: Aba vader, tis al voldaen!

 

Nu leeftse inden eeuwigen endt!

 

Wilt verhuegen, siele, ghy hebt gracie ontfaen:

 

aldus suldy blydelyc inden hemel gaen

 

leven, niet achtende het geheven // vier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

Aldus heeft dit lieff myn leven hier weer gepast,

 

daer ick doot lach getast, // u vaderlycke tael,

 

die my nu minnelyc laet leven. Nu, bruyt, wast

 

u alle vrindelycheyt aen, binnen svader sael;

 

want dleven vereenicht nu altemael

 

metter beelde des vaders, int lichaem binnen.

 

O lichaem, weest vrolyc met soeten verhael,

[p. 139]

 

duer den troost myns lieffs met al u sinnen!

 

Volmaeckt int geloove, u siel sal winnen

 

de eeuwige vruecht byden Vader gehouwen;

 

Vader en siele syn bey in een minnen,

 

als dlichaem nae Godts geest stelt syn betrouwen.

 

Dus sal de siel leven eeuwich, sonder flouwen,

 

inder eeuwiger vruecht: tstaet geschreven // fier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Princhelyc vader, om blyven leven is tslot:

 

u voer een nieu gebodt // is in liefden leven.

 

Soo myn Vaer lieff gehadt heeft, hebt liefde in Godt

 

& uwen naesten; de siel en sal niet sneven.

 

Als een beelde des Vaders wertse verheven

 

inden lichaem leven, // duer sheylichs Geests roeyen,

 

die u dat goddelyc woort inblaest, int aencleven;

 

dus comt de gracie des Vaders om groeyen;

 

duer den advocaet des soons, liefde doet bloeyen;

 

siele en Vader, tis een wesen waer.

 

Vander doot eeuwich levende, sonder vermoeyen,

[p. 140]

 

als dlichaem de siele spyst met dlevende woort claer,

 

soo blyft de siel leven, en niet stervende daer,

 

naer Christus verrysen, is dit beseven // schier:

 

aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

Met al te belachene, barbariste per Gent
Sinte Pieters muldere is hy bekent.