Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw
(1879-1881)–Jan de Bruyne–
Auteursrechtvrijverzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne
[pagina 133]
| |
- XXXI - [In wat allenden heeft my dit lieff hier vonden]aant.
In wat allenden heeft my dit lieff hier vonden,
vol miserien & dootlycke wonden,
dinerssen der sonden //, hun gevende logys!
Duer des appels bete, vaet myn orconden,
soo was ick gecondemneert, nae Godts vermonden,
in de afgronden, // soo my schristuere bewyst.
Maer dit lieff, wt wien alle liefde ryst,
seer triomphant is hy te mywaers genegen,
doer den brandt der liefden, daer hy met was gespyst.
Want doot, duyvel, noch helle en was hem tegen;
maer quam my besoecken in sdroefheyts plegen;
desolaet synde, duer sweirels ingeven // fier,
tot allen versmaetheyt was ick geslegen;
& dat doert ongehoorsamich sneven // schier.
Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.
| |
[pagina 134]
| |
Aldus vant hier dit werdtste lieff plaeysant
myn leven, tot alder wellusticheyt vaelyant,
naer svyants trant, // heel volgende syn wercken.
Maer dit lieff is, wt liefden habondant,
te mywaers geneycht met bermherticheyt; want
hy ontbant // syn oprechte liefde, om mercken
dat hy my heeft wtvercoren in dees percken,
myn leven hier aennemende blootlyc,
om met my te vereenigen tsynder kercken,
my sweirende getrouwicheyt miniootlyc;
al heb ick gehoereert, geboeleert snootelyc,
& met vremde liefhebbers bedreven // tier,
in alder onachsaemheyt seer grootelyc;
liggende als een beeste, een aencleven // pier.
Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.
Dit lieff was inder liefden ontsteken
heel triomphantelyc, soot is gebleken,
dat hy myns geleken // wilde syn geboren,
in dit dal der tranen, catyvich om spreken.
Hy, die rechtverdich was, wilde comen wreken
svyants quaey treken // die hy my brocht voren,
willende my verlossen & hem versmooren
| |
[pagina 135]
| |
die my getrocken hadde in tsondich quaet.
Want gelyc, doer eenen mensche vervooren,
de sonde is gecomen in sweirels saet,
doer dovertreden des gebodts, vroech en laet,
ongehoorsamich wesende, dbeschreven // dier
dat den mens bewesen hat den rechten staet,
maer licht vergeten, niet by gebleven // tvier:
aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.
prinche.
Syn liefde, boven alle liefde streckt
ongeveynst, soo ons schriftuerlyc wordt ontdekt;
van veel begeckt // nochtans hem selven niet gespaert,
maer hem triomphantelyc wt gereckt
aen den boom des cruycen, synen vader subieckt,
& duer syn cracht verweckt, // soo ons wordt verclaert.
Hy, die gerechtich was & hooge vermaert,
heeft myn ongerechticheyt, in desen ganck,
op hem genomen van desen quaden raet;
my suyver & reyn makende die was cranck;
om dat hy my trouwen soude tot syn bevanck
| |
[pagina 136]
| |
inder eeuwicheyt, al was ick verheven // hier,
doer de sonde, totter verdommenisse stranck;
synde inden bant vanden bekeven // stier.
Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.
Tot Brussele. |
|