Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 125]

- XXIX - [Ick, die duer Adams val was inden doot]aant.

Ick, die duer Adams val was inden doot
gevallen, & vol van ongenaden
deur des vyans raet, sweirels prinche en hoot,
die Eva verleyde & heeft beladen
dat menschelyc geslachte, dwelck was verraden
om den eeuwigen doot te beerven onsoet;
van welcken ick een een vanden quaden,
heel troosteloos & met sinnen onvroet;
dit aenmerckende de liefde des vaders goet,
sant hy dit lieff, synen soon hier beneden,
& betaelde myn schult met syn dierbaer bloet;
& heeft my soo gesocht, duer der liefden seden,
op dat ick eeuwich sou leven in vreden.
Dies ick dan seggen moet, in dit aencleven // fier:
aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

[p. 126]

 

Dit lieff, namelyc Jesus Christus reen,

 

heeft my, Sions dochtere, syn bruyt getrout.

 

Van syn beloofde woordt en wilde hy niet scheen:

 

my siende liggen seer derlyck benout,

 

is neder gedaelt in dit besneden woudt,

 

daer ick verloren lach vol allenden.

 

Priester en levyt streken beneven stout;

 

maer den Samaritaen, dit lieff, quam verbinden

 

myn dootlycke wonden, en wilde my vinden.

 

Als hy my dryendertich jaer hadde gesocht,

 

bracht hy my op syn schouderen: nooyt sulcken vrinden,

 

die dwerck der liefden soo hebben gewrocht!

 

& heeft my met synen bloede gecocht,

 

& synde verlaten den vyant bleven // schier:

 

aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

Naer dit lieff hadden doude vaders verlangen,

 

die daer lagen, onder des vyants gewelt,

 

soo menich duysent jaer, gebonden, gevangen,

 

roepende: schuert de hemelen, rasch u versnelt,

 

& wilt neder dalen, wantet ons dleven gelt!

 

Dus en heeft dit lieff hem selven niet gespaert

 

& is ons broeder geworden, soo schriftuere melt,

[p. 127]

 

& my als den appel synder oogen bewaert;

 

my soeckende als een hin, die haer kiecxkens vergaert

 

voer der wouwen clauwen doer der liefden brandt,

 

& heeft hem soo lieflyk by my gepaert,

 

die verloren was, wroetende int dootlyc sant.

 

Maer dit lieff my omhelfde & gaff my de handt,

 

& stelde my vry als een vergeven // dier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Aldus vant dan dit lieff in liefden vernaemt,

 

my verdoemde, doot liggende, heel verwesen,

 

in des vyants gewelt; maer dit lieff ongeblaemt

 

heeft myn leven vonden & weder genesen

 

duer syn edel menschwerdinghe gepresen,

 

gebuerte & predicatie warachtich.

 

Noyt geen soo triomphanten opgeresen,

 

die des vaders thoren bluschte onsachtich,

 

duer syn doot & verrysenisse crachtich,

 

niet ontsiende noch vreesende eenich torment;

 

& soo duyvel, doot, helle, verwonnen machtich,

[p. 128]

 

ter neder geslagen & omme gewendt;

 

soo dat dit lieff heeft de macht geschent,

 

& voer my tonderbracht den verdreven // gier:

 

aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

In viericheyt groeyende
op Mooyses bosch tot Leeu.
Per Och est alsoo ware.