Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 121]

- XXVIII - [Met wat onsprekelycker liefde minioot]aant.

Met wat onsprekelycker liefde minioot,
heeft my dit lieff gesocht met goeder gracie,
dryendertich jaren, eer hy my vant bloodt,
lydende veel noot // en tribulacie,
van die vremde liefhebbers oft nacie,
daer ick me boeleerde en hielt partye!
Twas de alder booste generatie,
die my verleyden tot afgoderye
en tot ongehoorsaemheyt; in weder sye
seggende: blyft ons by, het sal u baten:
ghy sult rycdom vercrygen met herten blye;
maer met hem armoede: dus wilten verlaten;
groote vervolginge van wegen in straten:
dus wilt u saten //, naer ons ingeven //, fier.
Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

[p. 122]

 

Groote persecucie sal u wesen by,

 

& van elcken versmaet suldy oock wesen,

 

ist dat ghy syn leven naervolcht, verstaet wel my,

 

& nergens vry en werdy oock ten desen.

 

Maer ghy sult met ons, in vrolycheyt gepresen,

 

triompheren, boeleren & bancketteren;

 

in alder wellusticheyt, om sins genesen,

 

wilt nievers voer sorgen, maer verjubileren.

 

Hier is gout & silver, elck sal u honoreren

 

& eere bewysen: dit sal wesen u deel.

 

Soudy u dan tot hem willen verneren

 

daer aff niet comen en mach pant noch juweel,

 

maer u soude naken menich bitter morseel,

 

daer ghy in u selven behoort te beven // schier?

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

Nu dit lieff, siende dat ick was bedrogen

 

van dat quaet duertrocken saet, menichfuldich,

 

is met grooter liefden te mywaers getogen,

 

schendende haer bogen, // met sinnen verduldich,

 

duer syn bitter lyden & doot ontschuldich;

 

maer wt brandende liefde voer my, syn bruydt,

 

om dat hy my trecken soude gehuldich

[p. 123]

 

wt de handen vanden boosen vyandt ruydt,

 

& my te verwerven eeuwich save conduyt.

 

Ist dat ick hem dan by blyve, wt rechter duecht,

 

soo belooft hy my rycdom, solaes en virtuyt,

 

getrouwicheyt sweirende de edel juecht;

 

al had ick hem verlaten, myn eeuwige vruecht,

 

duer myn boeleren & vremt aencleven // dier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Gheen lieff ter weirelt nooyt soo geboren,

 

als dit lieff wesende alsoo getrouwe;

 

die syn leven soo gegeven heeft te voren,

 

blust svaders thoren // tot mynen behouwe,

 

doen hy strydende was, hier als de bouwe,

 

aen den boom des cruysen tussen twee dieven,

 

bespot, begekt, gegeeselt, gecroont daer touwe;

 

patientich blyvende om myns gelieven;

 

die nooyt misdaen en hadde, soo ons de brieven

 

in veel plaetsen wel naectelyc verhaelen;

 

maer om myn versoenen, doer svyants miskieven,

[p. 124]

 

& om syn eygen te wesen, sonder falen;

 

want hy en begeert den doot niet inder qualen

 

der sondaren, al hebben sy bedreven // tier.

 

Aldus vant triomphant dit lieff myn leven // hier.

Tot Brussele het Marien cransken
Per Nochtans wel siende
al heet ick de Blinde.