Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 73]

- XVII - [Segt, selen uwe woorden niet eens verkeeren?]aant.

Segt, selen uwe woorden niet eens verkeeren?
Singdy als de koeckoeck al eenen sanck?
Soo moet ic dit onsalich boelschap leeren,
& om u verdoelt gaen myn leven lanck.
Ke, segt doch eens ja, soo crychdy danck;
laet doch dit neen eens achter blyven;
ghy maeckt my hier mede van sinnen soo kranck,
dat ic schier versmacht ligge als den catyven.
Toont bermherticheyt, want tis den aert van wyven;
troost hem die ghy bracht hebt in groot verdriet;
met een simpel woort muechdy dit verdryven,
alsoo verre alst wtter herten geschiet.
Ic en begeire maer eens ja, & anders niet,
te weten dat ons lieffde mach gemeen // syn:
Ke lieff, segt doch eens ja, salt altoos neen // syn.

[p. 74]

 

Ic hebbe u hierom seer lange gebeden

 

& u bemint; over seven jaer ist geleden,

 

& altoos comt neen wt uwen mont.

 

Nu bid ic u noch eens, ten dage van heden,

 

Ke, segt toch eens ja & maeckt my gesont.

 

U gesichte heeft my ten eersten gewont:

 

het is recht dat u woort my wel sal genesen.

 

En neemt geen beraet, maer antwoort terstont;

 

segt ja, soo wordy van my gepresen.

 

Serteyn, ghy en hebt geen weigeren & ghyt aenhoort;

 

nu segt dan ja, ick bidt u: salt wesen?

 

Ke, ghy maket my soo suer; geeft eens confoort;

 

ic ben door dit neen seggen by nae versmoort.

 

Suldy altyt verherdt gelyck eenen steen // syn?

 

Ke, segt toch eens ja, salt altoos neen // syn.

 

 

 

Wel salt eens wt comen, hoe toeffdy soe lange?

 

Men soude Godt eer tot reyeren verwecken.

 

Ghy maeckt my met dit neen seggen soo bange;

 

Ke, laet doch eens ja wtter herte trecken.

 

Maer en segt gheen dubbel ja, oft ghy mocht gecken;

 

daermen ja ja seyt, morgen; dat is cranck geveert;

[p. 75]

 

sulc ja en sou myn leet niet decken.

 

Ic meyne eens ja, als dat ghy my begeert.

 

En weygert my dat niet, myn bloeme expeert,

 

ic gelove ten sal u niet berouwen.

 

En ben ic u niet twee letteren weert,

 

voerwaer soo en soudy my niet vele betrouwen.

 

My verwondert hoe dat ghy u kunt onthouwen;

 

suldy my altoos laten in dit geween // syn?

 

Ke lieff, segt doch eens ja, salt altoos neen // syn.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Princersse, hebdy ja te seggen versworen?

 

En latet om den eedt niet die ghy hebt gedaen;

 

maer gheeft my properlyc eenen knick daer voren,

 

oft eenen wenck metten oogen: ic salt wel verstaen.

 

Tis my alleleens; doet my slechts een vermaen

 

dat ghy ja meent, hout vry de woorden binnen;

 

maer en laet u hooft niet draeyende gaen;

 

schuddebollen staet leelyc voor jonge sinnen,

 

daer wt en soudick geenen troost gewinnen.

 

Alsmen thooft schut, en houtmen geenen coop voerwaer;

 

maer ick bidde u, ist dat ghy my wilt beminnen,

[p. 76]

 

segt ja, oft gheeft my eenen teecken claer;

 

oft swycht: soo volchter tconsenteren naer.

 

Laet dit woordeken neen voordane alleen // syn:

 

Ke, segt doch eens ja, salt altoos neen // syn.