Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 55]

- XIII - [Het is goet vrouwe syn, veel beter heere]aant.

Het is goet vrouwe syn, veel beter heere;
ghy maechden, ghy wyfkens, onthout dees leere.
Niemant hem te seere // om houwen en spoeye;
Men seyt: daer gheen man en is, daeren is geen eere;
maer die gecrygen can cost & cleere,
niet haest haer en keere // onder eens mans roeye.
Dits mynen raet, want soo ic vermoeye,
dagelycx vernoeye //, men siet dat gemeene.
Al is een vrouwe noch soo ryck van goeye,
sy crycht haest een boeye // aen haer beene,
ist dat sy trout; maer blyft sy alleene,
& sy haer reene // & suyver gehouwen can,
sy is heere & vrouwe: beter leven geene.
Ic en acht niet cleene // thouwelyck; nochtan:
ongebonden best, weldich wyff sonder man.

[p. 56]

 

Proper meyskens worden wel leelycke vrouwen,

 

erm danten, erm slooren, & dats duer het houwen.

 

Dit sou my doen schouwen thouwelyck voerwaer;

 

maer, wachermen! Als sy den man eerst trouwen,

 

sy meynen de lieffde en mach niet vercouwen;

 

dan ist hen berouwen // bovenmin dan een jaer.

 

Och! dat pack des houwelycx is alte swaer;

 

sy wetent openbaer diet hebben gedragen.

 

Een vrouwe lydt menigen ancxt & vaer,

 

als een man, hier oft daer //, gaet druck verjagen,

 

drincken & spelen, by nachten by dagen,

 

dan moet haer mishagen // dat sy ook oyt began.

 

Dus siet toe intyts, wildy nae niet clagen;

 

maer hoort myn gewagen //: wachter u van;

 

ongebonden best, weldich wyff sonder man.

 

 

 

Oock comt den man somtyts thuys droncken & sat,

 

als dwyff haer gewrocht heeft moede & mat;

 

want men moet al wat // doen, salmen thuys bestieren.

 

En wilt sy dan ooc eens rueren haer blat,

 

sy wert geslagen dan met vuysten plat;

[p. 57]

 

dat droncken vol vat // moetse obedieren;

 

dan doet hy niet dan kyven en tieren;

 

dat syn de manieren //: wee haer die dat smaeckt!

 

Loopt hy dan elders by Venus camenieren,

 

peyst wat blyder chieren // datmen thuys dan maeckt!

 

Ghy maechden, ghy vroukens, aen ander u spaeckt,

 

eer ghy oock geraeckt // in sulcken gespan.

 

Al waert dat ghy my oock contrarie spraeckt,

 

my en roeckt wiet laeckt //, ick blyver noch an:

 

ongebonden best, weldich wyff sonder man.

 

 

 

Een vrouwe ongetrout moet derven smans gewin,

 

maer soo en derff sy oock niet wachten synen sin;

 

& nae myn bekin //, de vryheyt is veel weert.

 

Sy en wert niet begresen, gaet sy wt oft in;

 

en al moetse leven op haer gespin,

 

voerwaer veel te min // sy verteert.

 

Een ongebonden vrouwe wert allomme begeert;

 

al ist dat sy ontbeert // eens mans profyt,

 

sy is meester & vrouwe aen haren heert.

 

Te gane sonder steert // dats een groot jolyt;

 

sy mach slapen, waken, nae haren appetyt,

[p. 58]

 

sonder iemants verwyt //. Blyft ongebonden dan;

 

och! de vryheyt moet syn gebenedyt.

 

Vroukens, wie ghy syt //, al crychdy eenen goeden Jan:

 

ongebonden best, weldich wyff sonder man.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Al is een vrouwe noch soo ryck van haven,

 

veel mans die achtense als hare slaven.

 

Siet toe als sy u laven // met schoone prologen,

 

en gelooftse soo saen niet, maer laetse draven;

 

want, my dunckt, de goede mans syn nu witte raven;

 

acht niet wat gaven // sy u brengen voer oogen:

 

als sy een vrouwe hebben int net getogen,

 

is lieffde vervlogen //; dit sien wy wel.

 

Int houwen wort menige vrouwe bedrogen,

 

die moet gedragen // groot swaer gequel:

 

haer goet wort gequist, de man valt haer fel;

 

ten is vry gheen spel //, maer noyt swaerder ban.

 

Tis somtyts om tgelleken & niet om tvel,

 

dat de sulcke soo snel //, seer liep & ran:

 

ongebonden best, weldich wyff sonder man.