Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw
(1879-1881)–Jan de Bruyne– Auteursrechtvrijverzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne
[pagina 43]
| |
- XI - [Met den nieuwen jare, na Paulus vermaen // soet]aant.
Met den nieuwen jare, na Paulus vermaen // soet,
treckt wt den ouden mensch, den nieuwen aendoet;
en wilt niet leven gelyck een prye.
Giericheyt, oncuysheyt, hoeverdye,
is den ouden mensche; weest, int verstaen // vroet;
elck syn consciencie daer aff dwaen moet.
Laet reden hebben de heerschappye;
vroom inden strye,
en weest niet versaecht, maer vrie & blye;
want de helsche prye // heeft verloren syn macht.
Godt heeft wat nieus, naer Jeremias prophesye,
in desen tye // op eertryck gewracht.
| |
[pagina 44]
| |
Een maecht heeft Godts soon ter weirelt bracht,
duer de goddelycke cracht //; noyt blyder mare,
op dat wy, die in sonden legen versmacht,
duer de soete dracht //, werden suyver & clare:
vernieut in duechden met den nieuwen jare.
Vernieut in duechden & laet u leven // quaet;
dout sondich sneven // moet syn verdreven // jaet;
oft anders sullen de helsche honden
de siele verslonden.
Den apostel Paulus heeft ons gegeven raet;
ad Corintios, int vyfde, geschreven staet:
wilt van alle oude giften der sonden
suyveren u gronden.
Vernieut u inden gheest, nae Paulus vermonden,
op dat ghy wert vonden // een nieu creatuere
in Christus den heere; het syn nu de stonden
dat hy lach gewonden // in doecxkens puere,
een kindeken saechtmoedich, niet wreet oft stuere.
Niemant en truere //, maer met blyden gebare,
looft den Heere met sange: tis nu de ure;
hy leet in de schuere // met couwen sware:
vernieut in duechden met den nieuwen jare.
| |
[pagina 45]
| |
Siet nu int cribbeken het jonc ootmoedich // lam,
dat in syns moeders ermkens bloedich // quam
voer ons gewont, op den dach van heden,
in syn jonge leden;
wiens suyver bloet soo overvloedig swam,
als was de hemelsche vader tornich & gram
om de sonde die Adam & Eva deden.
Hy wert te vreden:
gaet nu te Betleem, inder steden;
met eenige beden //, wilt weenen & suchten;
maer die genade begeiren, die oude seden
moeten syn besneden //, sou u tkint geluchten;
offert den nieuwen coninck nieuwe vruchten;
en wilt niet vluchten //, weest vry van vare.
Het kindeken is jonck; ghy en derft niet duchten.
Met blyde geruchten //, clinckt der vruechden snare:
vernieut in duechden met den nieuwen jare.
Ghelyck den ouden aert, moetty vernieuwen u juecht // nu;
snyt aff het quaye & aenveert de duecht // nu;
laet varen den ouden sondigen ganck,
en gaet niet meer manck.
| |
[pagina 46]
| |
In hemel, in aerde, is groote vruecht // nu:
ghy, menschen, weest inden Heere verhuecht // nu;
singt met Davidt inden geest nieuwen sanck
& segt Christo danck,
die ons heden wt minnen soo vrindelyck schanck,
voer der sielen dranck //, ons syn bloet root // boot;
die hemel & aerde hout onder syn bedwanck,
leet nu teer & cranck // inder maget schoot // bloot.
Eva met het fruyt waer wt de doot // sproot,
& wederstoot // groot //, wy werdens al geware,
duer Marya in shemels broot // stoot,
waer duer alle noot // vloot //, dus niemant en spare:
vernieut in duechden met den nieuwen jare.
prinche.
Bemint, myn vrindt wtvercoren // seere,
offert ghiften den nieuwen geboren // Heere;
neemt geestelyck wieroock, mirre & gout,
al u sonden wt spout;
wieroock des gebedts geeft Godt al voren eere,
& mirre des berous, op dat Godts toren keere,
noch gout der lieffden; siet dat ghyt wel onthout.
| |
[pagina 47]
| |
Tquaet altyt schout;
weest vierich in lieffden, niet lau ost cout,
rade ic elcken stout //; myn woorden wilt vaten.
Al sydy in sonden beschimmelt, verout,
als u tquaet berout, Godt en sal u niet laten.
Neemt Godts passie, Gods wonden te baten;
nestelt in de gaten //, al sydy een sondare;
altyt doet wercken van charitaten;
en wilt niemant haten //, verre oft nare:
vernieut in duechden met den nieuwen jare.
|
|