Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 21]

- VI - [In eenen regel hebic my begeven]aant.

In eenen regel hebic my begeven
op dat ic sou leven // reyn sonder sneven,
in gerusticheyt soet;
maer, als tegenspoet // my wil aencleven,
vruecht wordt verdreven //; nu ic heb beseven
den druckigen vloet;
nochtans ben icx wel vroet //, wat hy werckt, dat hyt doet
tot smenschen bate:
hierom ick niet en hate // den regel goet,
eerlyc van state.
Maer myn wederpaer // claecht als de disperate,
onwillig boven mate //, duer sienlycheyt blint;
tot droefheyts gewint // haer charitate,

[p. 22]

 

want vroech & late //, seyt sy inpacient,

 

dat den regel violent // haer doet torment.

 

Dan seg ic diligent // in haer aenschouwen:

 

den regel is goet, waer hy wel onderhouwen.

 

 

 

Goet, seyt sy, dat en can ic doch niet verdragen;

 

want tot allen dagen // doet hy verjagen

 

alle vruecht en spel.

 

In alle syn voorstel // syn druckige vlagen,

 

niet dan enckel plagen //, kermen & klagen,

 

& benautheyt fel.

 

Den regel rebel // doet my met gequel

 

seer bitterlyc suchten;

 

myns herten genuchten // verandert hy snel

 

in droeve cluchten.

 

Den regel des houwelycx brengt sulcke vruchten,

 

sorgen & duchten //, weemoedicheyt swaer,

 

twisten, kyven claer //; ic en machs niet geluchten.

 

Elc wilder voer vluchten //, dit volchter naer.

 

Dan antwoordick haer //: dats de crancheyt openbaer

 

der brooscher menschen, maer // niet des regels brouwen:

 

den regel is goet, waer hy wel onderhouwen.

[p. 23]

 

Dat den regel goed is dat wil ic bewysen;

 

ja niet om volprysen //, om datter wt rysen

 

goede vruchten reyn;

 

want van goddelyc greyn // is hy, met advysen,

 

tonser sielen spysen //, wt reynder gysen,

 

ingestelt serteyn;

 

niet van menschen gemeyn //, in sweirels pleyn

 

die resideren,

 

wiens wercken varieren // ooc groot & cleyn;

 

en sy faelgeren.

 

Maer Godt alleen goet synde in syn hanteren,

 

heeft willen fonderen // desen regel groot,

 

seggende seer minioot // om drucx mineren:

 

wast, wilt multipliceren //; tsullen syn, tis noot,

 

twee in een vlees totter doot // in sregels loot.

 

Dus moet elc seggen bloot //, elc metten ouwen:

 

den regel is goet, waer hy wel onderhouwen.

 

 

 

prinche.

 

 

 

O leest, siet, myn princherse, Paulus vermonden:

 

naer syn oorconden //, ist beter ongebonden

 

dan te syne geplant

 

in den regel; want // duer tvlees der sonden,

[p. 24]

 

wortmen tallen stonden // int verdriet gebonden.

 

Dan segick haer verstant:

 

hoort, o lieff playsant //, dats voer hem die den brant

 

des viers can myen;

 

maer om dbevryen // van oncuysheyt abondant,

 

tegen svlees bestryen,

 

sal elc gehout syn //, naer Paulus belyen,

 

en hem verblyen //, inder lieffden pat.

 

Niet als heydenen plat //, stelt wellust besyen,

 

vliet svyants partyen //, soo Tobyas besat

 

n reynicheyt syn vat //, dies hy vruecht heeft gehadt.

 

Dus bewyse ic haer dat //, voer mans & vrouwen,

 

den regel is goet, waer hy wel onderhouwen.