Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 13]

- IV - [Den heelen nacht hebic myn handen uytgestreckt]aant.

Den heelen nacht hebic myn handen uytgestreckt,
u soeckende, lieff; maer, doen ic was ontweckt,
myn sterkte, myn Godt, u en heb ic niet vonden
te dien stonden.
Mynen leger wert van mynen oogen bedeckt,
swemmende in tranen u socht ic subjeckt
die stadt rondomme; ic wert van nyder gebonden,
geslagen vol wonden,
ongenadelyc my int duyster gesonden,
daer ic strangelyc wert van leeuwen omseten,
die my wilden eten.
Myn vyanden quamen, opsperrende haer monden,
& seyden: dits den dach, nu wert ghy verbeten,
ontwee gespleten.

[p. 14]

 

Doen heb ic wt den buyc der hellen gecreten.

 

Ghy, lieff, dit hoorende, quaemt by my geresen;

 

poorten, mueren, hebt ghy neder gesmeten:

 

u lieffde, lieff, heeft my wt lieffden genesen.

 

 

 

Want, doen myn siele aent stoff was clevende,

 

duer de Wet, in sonden, ter doot haer gevende,

 

hebt ghy my, lieff, doen ic dus was verloren,

 

u trouwe gesworen.

 

Tcleet der doot wert rasschelyc van my snevende;

 

ja, duer uwen geest, maecte ghy my levende;

 

want eer ic wt het aerts lichaem was geboren,

 

hadt ghy my vercoren,

 

& met tcleet der salicheyt, reyn als ivooren,

 

daer hebt ghy, lieff, wt lieffden my me gedaeckt

 

& u bruyt gemaeckt,

 

vredelyc voer my versoent ws vaders thoren;

 

dragende myn qualen, hdbt ghy my neerstich gewaeckt,

 

my niet versaeckt,

 

als een lam voer my den doot gesmaeckt,

 

thantschrift geschuert, dat tegen ons was gelesen.

 

Tis al volbracht, hoorde ic, lieff; dit woort ghy spraeckt:

 

u lieffde, lieff, heeft my wt lieffden genesen.

[p. 15]

 

Juecht, verhuecht, looft, ghy hemelen & sterren claer,

 

met tamboeren, simbalen en herpen gesnaer;

 

heft op een nieu liet, maechdekens, jongelingen,

 

wilt vrolyc singen.

 

Rasch op, myn salicheyt comt, myn middelaer.

 

Siet dloon syns wercx: een geplette druyve swaer,

 

syn aensicht becrabt, syn wonden bloedich springen,

 

siet hem tcruyce bringen.

 

Hy roept ontfermhertelyc: wie sou hem thooft wringen?

 

Comt, die belast syt & te swaer gedragen,

 

ic sal u ontslagen;

 

syt ghy dorstende, comt; wilt herwaerts dringen:

 

ic ben de levende fonteyne, soet int behagen;

 

schout ander doodelagen;

 

haelt vry wyn & melck om niet allen u dagen;

 

levende water wil ic u schinckende wesen.

 

Myn verlosser, myn Godt, hoe sou ic geclagen:

 

u lieffde, lieff, heeft my wt lieffden genesen.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Al was ic van Babels beest bedrogen,

 

van Jesabel myn cleet vuyl leelycken bespogen,

[p. 16]

 

o ghy, lieff, syt comen & hebbet metter spoet

 

gesuyvert in u bloet,

 

& int vier quaemt ghy vertroosten myn oogen;

 

doen die baren der see ooc om my vlogen,

 

hebt ghy my, lieff, geholpen wt de druyschen der vloet:

 

wonder ist dat ghy doet.

 

Uwen mantel te recht hoete vreeselycke lieffde goet,

 

want een sterck verbont hebt ghy met vrolycheden

 

te mywaerts beleden,

 

my treckende wt de doot int leven soet;

 

myn gevanckenisse vierichlyc bestreden,

 

tserpent vertreden.

 

Nu comt ghy weer, om met uwen mont vol vreden

 

my Jesrahel cussen de weertste gepresen.

 

Al had ic verdriet, den buyck vol bitterheden:

 

u lieffde, lieff, heeft my wt lieffden genesen.