Bzzlletin. Jaargang 32

[p. 64]

Ernest Dowson
Absintha Taetra

‘Verschrikkelijke Absint’

Groen veranderd in wit, smaragd in opaal: niets veranderde.
De man liet het water langzaam druppelen in zijn glas en terwijl

het groen troebel werd, viel een mist uit zijn geest weg.

Toen dronk hij opaal.
Herinneringen en angsten overvielen hem. Het verleden rende achter hem

aan als een panter en door het zwart van het heden

zag hij de lichtende tijgerogen van wat komen ging.

Maar hij dronk opaal.
En die donkere nacht van de ziel en de vallei van vernedering

waar hij doorheen strompelde werden vergeten. Hij zag blauwe

vergezichten van onontdekte landen, hoge panorama's en een

kalme, strelende zee. Het verleden goot zijn parfum over hem

heen, het heden hield zijn hand vast als was het een klein kind,

en morgen scheen als een witte ster: niets veranderde.

Hij dronk opaal.

De man had de donkere nacht van de ziel gekend en lag zelfs nu in

de vallei van vernedering; en de tijgerdreiging van wat komen ging

was rood in de hemelen.

Maar voor een kort moment vond hij vergetelheid.

Groen veranderd in wit, smaragd in opaal: niets veranderde.

Vertaling: Hafid Bouazza

Ernest Dowson (1867-1900)
Uit: Phil Baker, The book of Absinth. New York, Grove Press, 2001