Bzzlletin. Jaargang 32

[p. 18]

Vertelling van de hasjiesj-eter^1.
(De 143^ste nacht uit de Duizend-en- Een-Nacht)

Weet dat het kostelijkste wat mijn oor ooit hoorde het volgende is: - Er was eens een man die zo van schone deernen hield dat hij al zijn geld aan hen uitgaf en in armoede verviel en niets meer bezat. De wereld was hem nauw te moede en hij begon in de markten rond te lopen op zoek naar iets van eten. Terwijl hij zo rondliep, stapte hij op een stukje spijker en zijn teen begon te bloeden. Hij ging zitten, veegde het bloed af en verbond zijn teen. Schreeuwend stond hij op en hij liep langs een badhuis waar hij binnenging en zijn kleren uittrok. Eenmaal in het badhuis, bemerkte hij hoe schoon het was. Hij ging bij de fontein zitten en begon water over zijn hoofd te gieten totdat hij hiervan moe werd. Hij ging naar het koude bassin waar hij niemand anders zag. Hij zonderde zich af, pakte een stukje hasjiesj en slikte het door; toen het zich in zijn hersenen verspreidde, viel hij op het marmer. De hasjiesj beeldde hem in dat een grote badmeester hem aan het masseren was en twee bedienden aan zijn hoofd stonden: een met de kom en de ander met badgerei en de benodigdheden van een balneator. Toen hij dit zag, zei hij in zichzelf: ‘Het lijkt erop dat deze mensen zich in mij vergissen of zij behoren tot de orde der hasjiesjeters.’ Hij strekte zijn benen uit en beeldde zich in dat de balneator tegen hem zei: ‘O mijn heer, het is tijd dat u moet verschijnen, want vandaag hebt u dienst.’ Hij lachte en zei in zichzelf: ‘Wat God wil, o hasjiesj!’ Toen ging hij rechtop zitten zonder iets te zeggen, de balneator nam hem bij de hand en bond om zijn middel een lendendoek van zwarte zijde en de twee bedienden liepen achter hem aan met de kommen en de benodigdheden. Zij liepen door totdat zij hem een alkoof binnenbrachten, waarin zij wierook brandden. Hij bemerkte dat het vertrek vol was met verschillende vruchten en ruikers en zij sneden een meloen voor hem aan en lieten hem zitten op een ebonieten taboeret. De balneator begon hem te wassen terwijl de twee bedienden water over hem goten; daarna gaven zij hem een goede massage en riepen: ‘O onze heer en gebieder! Eeuwige gelukzaligheid!’ Hierna gingen zij weg en deden de deur dicht. Nadat hij zich dit alles had ingebeeld, stond hij op, trok de lendendoek van zich af en begon te lachen totdat hij in zwijm viel. Hij bleef zo een tijdje lachen en zei in zichzelf: ‘Wat mankeert hen dat zij mij aanspreken als een vizier en dat ze zeggen: “O onze heer en gebieder?” Misschien zijn ze nu in de war, maar straks zullen ze mij kennen en zeggen: “Dit is een schooier!” en zich tegoed doen aan een pak slaag op mijn hals.’ Hij begon het heet te krijgen, opende de deur en verbeeldde zich dat een kleine blanke page en een eunuch binnentraden. De page had een buidel bij zich die hij opende en waaruit hij drie zijden handdoeken haalde. De eerste legde hij op het hoofd van de man, de tweede op

1. De oudste vermelding van cannabis dateert uit ongeveer 685 v. C., in een Assyrische brief waarin het kunubu wordt genoemd. Hasjiesj werd altijd gegeten, het roken ervan is van latere datum, niet voor de 17^e eeuw in elk geval, toen men vertrouwd raakte met het roken van tabak. Dat de hallucinaties in het verhaal meer lijken op die van opium is makkelijk te verklaren: de cannabis werd vermengd met allerlei kruiden, opium en verzoet met honing en suiker. Daarnaast werkt cannabis, wanneer het gegeten wordt, wel hallucinerend.

[p. 19]

zijn schouders en met de derde omgordde hij hem. De eunuch bracht hem patijnen waarin hij zijn voeten stak. Meer pages en eunuchen naderden hem en begonnen hem te ondersteunen. Dit alles vond plaats terwijl hij lachte totdat hij de alkoof verliet en de estrade betrad. Daar zag hij weelderige tapijten die enkel koningen waardig zijn en de knapen kwamen op hem af en lieten hem op een verhoging zitten, waarna zij hem begonnen te masseren totdat hij werd overvallen door slaap. Toen hij insliep, zag hij een meisje in zijn armen; hij kuste haar, plaatste haar tussen zijn dijen en nam de mannelijke positie in ten opzichte van de vrouw; hij pakte zijn lid met zijn hand en trok haar naar zich toe en wilde haar gaan persen, toen iemand plotseling tegen hem zei: ‘Word wakker, schooier, het is de tijd voor het middaggebed en jij slaapt nog!’ Hij opende zijn ogen en zag dat hij bij het koude bassin lag, omringd door een menigte die hem uitlachte, zijn lid was stijf en de handdoek was van zijn middel gegleden. Het werd hem duidelijk dat alles droomspinsels waren en fantasieën van de hasjiesj. Hij werd somber, keek op naar degene die hem had gewekt en zei: ‘Ik stond op het punt hem erin te stoppen.’ De mensen riepen: ‘Schaam je je niet, o hasjiesj-eter, dat jij slaapt en je lid stijf is?’ Zij sloegen hem totdat zijn rug rood werd, terwijl hij honger had, maar hij had de smaak van geluk geproefd in zijn droomslaap.

Tekening van Walter Benjamin, 22 mei 1934, gemaakt onder invloed van mescaline

vertaling: Hafid Bouazza