Thalamus sponsi oft t'Bruydegoms Beddeken

Cap. IX.
Continuatie van het vierde deel vande Meditatie, Naer-volghinghe ghenoempt.

MAeckt een sterck voornemen van de reste uws levens over te brenghen in volcomentlijck naer te volghen ende ghelijck te worden den ghenen die v aldus heeft bemindt, omhelsende het lijden, verlanghende naer versmaetheyt, al-om willende de minste wesen, ghelijck ghy siet dat hy heeft ghedaen. O hoe beschaemt behoordy te wesen als u schroomt van het Cruyce, als ghy vervaert zijt van het lijden, ende vliedt de beschaemptheydt, als ghy creunt ende claeght om een cleyne quellinghe, inwendighe teghenheydt, ende droefheydt.

In soo verre datter iet is, dat soo swaer valt, hoe ende wat het oock zy, brenghet hier te voorschijn, stellet tusschen u ende tusschen uwen ghecruysten Salichmaecker, ende maeckt daer beschaemt uwe onghewillighe hooveerdighe nature, dat sy haer ontsiet te lijden daer sy alle lydens

[p. 67]

weerdich is, meer als eenich dingh ter werelt, ja nu ovet lanck behoort te ligghen in die eeuwighe tormenten, ende nochtans derf compareren voor haeren Godt, hem aensien die sy ghelooft aldus gheleden te hebben, ende versmaet gheweest te zijn voor haer, om haer een exempel achter te laeten, ende couragie ende moet te gheven.

Met dierghelijcke inwendige t'samensprekinghe sal een mensch sy-selven connen langhen tijdt houden in de affectie, ende sy-selven meer ende meer daer in ontsteken, ende sal oock moghen somtijts veranderen, sprekende onsen Heeren aen, oft hoorende spreken den selven tot hem oft hem aensien, etc. nochtans altemael met een levendicheydt des gheloofs, dat dien persoon waerachtich Godt is.

Danck-segghinghe.

TEn lesten eer hy eyndt, sal hy hem met een groot gevoelen, ende eerbiedinghe geheelijck keeren tot sijnen gegeesselden ofte ghecruysten Salichmaecker, om hem te dancken ende te loven van alle die pijnen, smerten, versmaetheden uyt puerder liefden voor hem gheleden; sal verghiffenis bidden, dat hy tot noch

[p. 68]

toe dit niet en heeft ghedaen, beloven dese weldaet voortaen niet te vergeten maer ⁺segghende met David: Misericordias Domini in aeternum cantabo, sal weynschen te moghen alle sijn leven slijten inden lofsanck Godts, ende want dit te cleyne is, sal tot hulpe begheeren alle de Engelen, Heyligen, uytvercoren; ja alle creaturen, ende want dit noch niet ghenoech en is, sal bidden dat Godt sijn eygen selven wil eeuwelijck loven om dese groote liefde ende weldaet aen hem bewefen.

+ Ps. 88.

Op-offeringhe sijns selfs.

ENde door dien hy dit uyt ganscher herten meynt, soo sal hem worpen aende voetten sijns Salichmaeckers, doende hem eenen ghewillighen ende volcomen offer van het ghene dat hy heeft ende is, nu ende inder eeuwicheydt, alle sijne tijdelijcke middelen, eere, faeme, siel ende lichaem, uytwendighe, ende inwendighe crachten hem ganschelijck opdraghende, soo dat hy voortaen niet het minste deser en wilt hebben oft ghebruycken als sijn eyghen, maer als toebehoorende den genen die het van niet gheschaepen heeft, ende doen het altemael verloren was, 't selve met sijn doodt heeft gherantsoent, aenden

[p. 69]

welcken boven dit hy noch oneyndelijck schuldich is, waer voor hy niet en weet met iet anders hem te voldoen, dan offerende de selve pijne, smerten, versmaetheyt, ende doodt met de liefde, waer mede sy gheleden zijn.

Petitie

NAer al dit zal hy sijn ghebedt sluyten met de Petitie, door de welcke uyt een groot mistrouwen van sijn eyghen selven hy ootmoedelijck sal versoecken cracht, om dese sijne propoosten, ende principalijck sijn offerande (de welcke hy is met gheheelder herten doende) te mogen metter daet volbrenghen, biddende met een groot betrauwen door de liefde met de welcke hy al dit voor hem gheleden heeft; ende dan sal hy verhaelen sommighe pijnen uyt sijn meditatie door de gheesselinghe, door de naghels daer hy mede vast ghemaeckt is, door de banden met de welcke sijnen Heere gebonden is, dat hem ghelieve, alsoo sijnen wederspannighen wille ende dertel vleesch vast te maecken, ende vol-comelijck te onderworpen aen sijnen Goddelijcken wille, dat hy hem wille naer alle sijne crachten ghevangen nemen, bindende de selve met de ban-

[p. 70]

den sijnder liefden, soo dat hy met gheene van dien oyt van hem en scheyde, maer hem ten eynden naer-volghe door alle pijnen, versmaetheydt, ende teghenheydt tot op het cruyce toe, 'twelck indien hy met ganscher herten versoeckt, moet vastelijck ghelooven dat het hem van onsen Heere niet en sal gheweyghert worden, den welcken dit boven al aengenaem is, ende hierom de doodt ghestorven heeft. Daer naer sal oock onsen Heere bidden dat dit sijn lijden mach aen alle menschen te staede comen, principalijck men N N. &c.