Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 3

[p. 194]

Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
X. Dialect van Maestricht¹.

Dau² waus inne maen, die hau twie zeuns. De jongste van die twie knape zag tege ze vaeyer: vaeyer, geef mich het paert van me goot, wat mich taukump; hetgeen de vaeyer hum heet gegeven. Eenige daug dau nau, en nau dat heer alle byein gedoon hau, is de jongste zoon wied van zin hoes aufgegange, woe heer alle ze goed met het vrouwvolk, wau heer met leefde, verteert heet. Nau dat heer alles verteert hau, kwaum dau innen hongersnoed in dat land en heer begos gebrek te leyen.

Van dau is heer toen weggegange by ene boer van dat land, die hum zin verkes heet lauten heujen. Heer

1 Medegedeeld door den heer F. Rens, naer mondelinge opgave van een' Maestrichtenaer. Het dialect dier stad is zeer opmerkelyk, als min of meer overgaende naer het hoogduitsch. Het pronomen he (hi, hy) van de Nedersaksers verbindt zich, in den mond der Maestrichtenaren, met het er der Duitschers, en wordt dus heer; een wonderlyk verschynsel by de Nederduitsche natie!
J.F.W.

2 De tweeklank van dau, auf, lauten, enz. is gelyk aen den franschen in aurore.
Ee in weerd, verteert, enz. wordt uitgesproken als ê in être.
Sch in scheun wordt uitgesproken als de ch in cher.
De h is altoos meer of min geäspireerd.

[p. 195]

hei toe zoe geere siene boek gevult met den draf wat de verkes auten, mer dau waus niemand dee ers hum gauf.

Toen dach heer in ze zelve, en zag: wie veul werklui zien dau niet van me vaeyer, die veul te veul broed te eten hubbe, en ich vergaun hy van honger. Ich wil zoe niet mie blieve; ich zal weer nau me vaeyers hoes truk goon, en hum zegge: vaeyer, ich hub tegen uch en tegen den hiemel koed gedoon; ich ben neet mie weert dat geer mich eure zoon neumt; mer numt mich truk, al waus het dat ich mer ein van eur knechs koes zien.

Wie heer dat gezag hau pakte heer zich op, en gong nau ze vaeyer truk. Heer waus nog wied van zien hoes auf, wie ze vaeyer hum al zaug, dee compassie met hum hau en punden hum. De zoon die zag toen tege ze vaeyer: Ich hub tegen uch en tegen den hiemel koed gedoon; ich ben neet weerd dat geer mich eure zoon neumt; mer de vaeyer zag tegen zien knechs: Bringt gauw ein van de beste kleyer, um hum aun te doen; geeft hum eine rink aun zien vinger en doot hum scheun aun zien veut. Slagt het vetste kaef en laut us ins eine lustige middag hauwen; want dee zoon waus doed en heer is weer leevetig gewoorden; heer waus verloren en is weer gevonden. Dau op begoste ze met veul plesier te eten.

Den auwste zoon die waus persys nog in het veld, en wie dee nau hoes kwaum, huerde heer dat gezings en gedans, en reep op ein van de knechs, um te vraugen wat dat waus. Dee zag hum dat ze broor waus weer gekomme, en dat ze vaeyer het vetste kaef geslag hau, om dat heer gezond weergekomme waus. Dau euver woord dee koed en wau neet in het hoes goon. Ze vaeyer is toen oet gekomme en heet hum komme verzueke. Heer

[p. 196]

antwoorde aun ze vaeyer, en zag: ich deen uch nau zoe veul jaur, en ich hub uch altied in alles voldoon, en geer hub mich nog noet eine bok gegeve, um mien vrien ins te tracteren, en um dat eure zoon, dee alles met de hooren verteert heet, truk kump, slag geer het vet kaef. Dau op antwoorde ze vaeyer: huer, minne zoon, dich bis altied by mich, en de wets wel dat wat van mich is, is auch van dich. Veer moeste ins eine lustige middaeg hauwen; want e broor waus doed, en heer is leevetig gewoorden; heer waus verloren, en is nau weer gevonden.