Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 3

[p. 97]

De leeuw van Vlaenderen. (1302.)
Aen den heer H. Conscience.

Daer lag hy aen den band gesmeten,
Maer brouwde in stilte 't grootsch ontwerp,
En vylde aen 't yzer van zyn keten
De botgekorte klaeuwen scherp.
Ontviel het vlammend zwaerd den braven,
Was eer- en wraekzucht diep begraven
Gelyk de vuerkloot in den sneeuw,
Hy lag den rooden muil te likken,
De vryheid glinsterde uit zyn blikken;
Hy waekte, Vlaendrens gryze leeuw.

Maer eensklaps, in een woedend rukken,
Heeft hy zyn kluisters opgeligt,
En smeet de losgesprongen stukken
Den vreemden dwingland in 't gezigt;
Hy schoot verwilderd op zyn benden,
Wrong hen de klaeuwen in de lenden,
En dondrend klonk zyn woeste schreeuw
Den huerling in de tuitende ooren;
En wie dien bangen kreet mogt hooren
Erkende Vlaendrens gryzen leeuw.

Reeds was der vreemden zaek verloren;
Nog zweepte hy den staert in 't rond;
Het rookend slagveld droeg de sporen
Der overwinning op zyn grond;

[p. 98]

 

Toen vlocht hy lauwren om zyn slapen,

 

Toen sprak hy, rustend op zyn wapen,

 

Voor 't nageslacht van later eeuw:

 

Wie 't afgemarteld hoofd moog bukken,

 

En 't spoor van dwingelanden drukken,

 

Gedenke aen Vlaendrens gryzen leeuw!

18 [30/1] 39.

J. NOLET DE BRAUWERE VAN STEELAND.