Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 3
(1839)–J.F. Willems, [tijdschrift] Belgisch Museum– Auteursrechtvrij
[pagina 94]
| |||||||||||||
Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
| |||||||||||||
[pagina 95]
| |||||||||||||
en tegen hem, en da 'k ni weêrd en ben zanen jon-en t'eeten; moor datten mé may zo doen gelek mé eenen van zan knechten. Tus eet ay hem opgepakt en is noor za vooyers huys were gekeerd. Den diën za gemoed kwamp seffis vol, en va kompasse liepe j'ay em tegen, paktegem in zayn aerms en gaf em in totjen. Tus zaey de jon-en oon za vooyer: vooyer, keê kood gedaen tegen God en tegen auw; 'k en bê ni meer weêrd auwe jon-en geeten te worren. Tus riep de vooyer eene va zan knechten en zay oon den diën: Teure luept, olt a gauw man splinternu kazakke, en doe z' em oon, stikt ten ne rink o zane vin-er en schoenen oo zan voeten, uyltj ieuk 't vet kalf uyt de stael en doevet dieud; lot os nauw buyk stoo bay eten en leutig zayn; want manne jon-en was dieud en a es were leêvendig geworren; a was verloren in a es van eêr gevonden. Tus begostenze altemool teten en te drinken en leute te mooken. Den auwste jon-en was terwylent op 't veld, en assen were kwamp en abay 't huys was, ieurdeg ay 't lawayt van de die die te zynent leutig wooren. Ay en kost em ni inauwen, maer riep seffis ne knecht om te weten wa se door negos deên. We, zay de knecht, 't is auw brure die noor huys gekommen is en a vooyer die 't vet kalf eet doen dieud doen, om datten em in vulle gezond-hayd were ziet. Op da wort moktege den auwste zone em faisjel en in wildeg in huys ni goon. Ten lan-e lesten kwamp za vooyer zelve buyten en begost hem schieune te spreken; moor zynen auwste jon-en zay hem flak af: zi, vooyer, 'k heb a nauw a ne lan-en tayt van jooren gedientj; 'k en eên nieut auw orders ni te buyten gegoon, in gen et may allensj nog geen boksken gegeén, om mé may goey vrinjen ne keer kermis t' auwen; moor om dat da braef manneken, dievet a verkieskast eét, van | |||||||||||||
[pagina 96]
| |||||||||||||
aermoey t' huys komt, doeyet beste kalf dieud. Tus zay de vooyer: moor, jon-en, ieur ne keer: zaye gay ni altayd ba may? en es 't a da 'k ik eên 't auwe niet? we moesten nauw kerremes auwen, in leutig zayn, want auw brure was dieud, en ai es were leêvendig geworren; a was verloren en ay is van eêr gevonden. |
|