Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 1

Antoon Haeseck of de honderdjarige pastoor. (geboren 1461, pastoor te geul 1486, † 1586.)

Hij voltrok met uitstek zijne theologische studiën bij de jonge universiteit van Leuven en werd in 1486 pastoor in zijn geboortedorp Geul aan de Maas. Gedurende eene gansche eeuw bediende hij deze parochie, zonder ooit merkelijk ziek geweest te zijn, met ware godsvrucht en voorbeeldigen ijver.

De vorst-bisschop van Luik bezocht hem en deed hem eenige vragen over den godsdienst en de plichten van het herdersambt, die de pastoor met bewonderenswaardige juistheid beantwoordde. De bisschop hem evenwel over het getal der H.H. Sacramenten onderzoekende, kreeg geen afdoend antwoord ten opzichte van het Vormsel, dat zonder melding bleef. ‘Maar, goede vriend’, zeide de bisschop, ‘het. II. Vormsel gaat gij voorbij, is dat geen Sacrament?’ ‘Men zou het haast gelooven, monseigneur’, antwoordde de geestelijke, ‘want in mijne parochie werd in meer

[p. 228]

Jan vijftig jaren niet meer gevormd, en er bestaat dus verinoeden, dat dit sacrament zou zijn verjaard of afgeschaft.’

De bisschop duidde hem deze snedigheid niet ten kwade, maar vroeg hem verder, welke bijzondere middelen hij, om zulken hoogen en gezegenden ouderdom te bereiken, had aangewend. ‘Ik heb mij steeds’, antwoordde de grijsaard, ‘van drie zaken, de wulpschheid, de dronkenschap en de gramschap onthouden.’

Jos. Habets.