Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 1

Het reuzengat te Echt.

Tusschen Echt, Montfort en Posterholt, waar het nog ‘het Echterbosch’ heet, vindt men een vervaarlijk grooten kuil in den grond, die door menschenhanden gemaakt is.

Ten tijde, toen het land nog door reuzen bewoond werd, zou de koning der reuzen gaan trouwen, en volgens 's lands gebruik, moest hij met de aanstaande koningin, zijn eigen woning in den grond maken, - want de reuzen woonden in den grond, juist als de aardmannetjes.

Ze begonnen te graven van den morgen tot den avond, en zoo groeven ze tien jaren lang zonder één woord te spreken.

Toen ze tien jaren lang gegraven hadden, vloog er een vogel voorbij.

‘Zie eens’, zei de toekomstige koningin voor 't eerst: ‘daar vliegt een kraai voorbij!’

‘'t Is geen kraai, 't is een spreeuw!’ antwoordde de koning, ‘werk maar voort!’

En ze groeven verder.

Toen ze weer tien jaren gegraven hadden, zei de koningin: ‘Ik geloof toch dat het een kraai was!’

‘Kom, kom!’ sprak de koning, ‘je bent maar een babbelaarster, ik kan zoo'n vrouw niet trouwen!’

[p. 220]

Daarom is de koning der reuzen nooit getrouwd en de woning onafgewerkt gebleven. De reuzen volgden het voorbeeld van hun koning, omdat zij alle vrouwen snapsters vonden, en zoo is het reuzengeslacht in Limburg uitgestorven.⁽¹⁾

Em. Seipgens.

(1) Waarom vindt men dan nog te Meiel in Limburg zulke groote menschen? Het is, zegt men, omdat er eenige afstammelingen wonen van ‘groote kerels’, waarop de vader van den ouden Frits zoozeer voor zijne lijfwacht belust was en die naar Meiel, waar de Pruisische wervers niet mochten komen, de wijk namen. Dit dorp was eene plaats in Opper-Gelder, die het huis van Oostenrijk bezat op tien linker Maasoever van 1713-1795. Het was door Staten-Luiker-en Pruisisch gebied ingesloten.
H.W.