Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 1

Het parelsnoer van Gronsveld.

Omstreeks het midden der 15. eeuw ging de graaf van Gronsveld met zijne gemalin de paters van Slavante bezoeken.

Tegenover het klooster lag eene pont, die het edel paar met hun gevolg aan de Maas zou overhalen.

Het weder was zoel en stil, en de oppervlakte des waters effen en glad. Onder het overvaren boog de jonge gravin haar hoofd over het boord der pont en beschouwde met welgevallen haar beeld in den stroom, toen plotseling een kostbaar parelsnoer, dat zij om den hals droeg, losraakte en in de diepte verdween. De gravin verschrikte en slaakte een diepen zucht.

[p. 170]

Na eenig nadenken zeide zij bij zich zelve: ‘God heeft mij gestraft voor mijnen hoogmoed;. vele armen lijden gebrek en ik draag, dat is te zeggen, ik droeg om mijnen hals genoeg om in veler behoeften te voorzien’.

Dan sprak zij tot den graaf: ‘Heer, indien gij het goedvindt, zullen wij de lieden van Gronsveld laten zoeken, en indien zij de edelgesteenten terugvinden, zullen zij het eigendom der armen zijn’.

De graaf nam hiermede genoegen.

's Anderendaags ging men aan het werk, het parelsnoer werd gevonden, te gelde gemaakt en hiervoor landerijen aangekocht; en nog heden voeden en verzorgen de kostbare steenen de armen van Gronsveld.

H. Van den Boorn.