Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 1

Onze Lieve Vrouw Van het H. Hart te Sittard.

Eene dunne naald was het werktuig waarvan Onze Lieve

[p. 47]

Vrouw, de Koningin en Moeder van het heilig Hart van haren goddelijken Zoon, zich gewaardigde gebruik te maken om de harten der geloovigen te prikken.

Ben kind, door de mannen der kunst opgegeven, daar hunne geneesmiddelen niets vermochten, nam zijne toevlucht tot eene nieuwe aanroeping, die eene andere schoolierster, eene vriendin, van hare moeder leerde; ‘Onze Lieve Vrouw van het heilig Hart, dus smeekte het kind, bid voor ons!’ Men haast zich haar. de medaille, de eenige welke men bezit, om den hals te hangen en tegelijkertijd herhalen de religieuzen en kostleerlingen met meer vuur dan immer: ‘Onze Lieve Vrouw van het H. Hart, bid voor ons!’ Eensklaps wordt een lichte kreet vernomen en de naald, welke aan alle middelen der kunst weerstand bood, gehoorzaamt op dit gebed, en zonder eenige moeite werpt het kind de naald uit, in tegenwoordigheid der verbaasde omstanders.

Op deze wijze openbaarde zich Onze Lieve Vrouw van het H. Hart te Sittard; aldus schitterde aldaar de eerste straal van hare glorie en macht. Haar beeld werd den H. December 1873, namens Z.H. Pius IX., door Mgr. Paredis plechtig gekroond. De jonge pensionnaire, aan wie men de aanroeping en de medaille verschuldigd was, verliet de wereld en werd Ursuline. Haar zoo wonderbaar geredde vriendin was de tweede verovering van O.L. Vrouw van het H. Hart.

Naar het Fransch van J. Rykebs.