Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 1

Onze Lieve Vrouw te Thorn aan de Linden (1678) en haar 200jarig jubilé in 1873.

Twee eeuwen geleden verbleef te Thorn de Duitsche gravin Clara Elisabeth Von Manderscheit Blankenheim, eene stiftdame, nog veel edeler door hare reine deugd dan door haar overoud geslacht, Deze edele vrouw was na eene ziekte, die haar zeven jaren aan het bed gekluisterd hield, in zooverre genezen, dat zij te voet kon wandelen van Thorn tot de plaats, waar thans de kapel onder de Linden staat.

Zij schreef deze genezing geheel en al toe aan de voorspraak van de Moeder des Heeren, en om deze Koningin van barmhartigheid voor de ontvangene weldaad te bedanken, wilde zij volgens gedane belofte op de genoemde plaats eene kapel haar ter eere bouwen. Doch een gewoon gebouw zou het van dank overvloeiende hart der edele gravin niet voldaan hebben; zij wilde eene kapel bouwen, die aan de Moeder des Heeren bijzonder aangenaam moest zijn en dacht aan een gebouw in den vorm van het huisken van Nazareth, dat de H. Maagd eetis hewoonde en later door de Engelen naar Dalmatië en van daar naar Loretto vervoerd werd. Een bouwmeester werd dan naar Italië gezonden om te Loretto de noodige opmetingen te doen, en weldra rees in het Thoorder veld een huisken van Loretto of Nazareth, een huisken, dat eens bewoond werd door die schaamroode ziel, Gods wellust en hemelbruid, eene bruiloftskamer, waarin zich eens de zuivere geesten verdrongen om de Moeder des Heeren. Clara Elisabeth stierf den 7. April 1688. In 1786 werd haar lijk ongeschonden bevonden.

[p. 32]

Het 200jarig jubilé van O.L. Vrouw te Thorn, in 1873, duurde van den 31. Augustus tot den 15. September. Thorn was toen in vollen luister, een ieder had er zich beijverd om aan de goede Hemelmoeder zijne bijzondere liefde te toonen.

Z.D. H., onze veelgeliefde bisschop, Mgr. Paredis, was op den 31. Augustus, een en Zondag, zelf met de processie van Roermond gekomen, om dit feest meer luister bij te zetten. In de parochiekerk, welke op eene keurige wijze was getooid, assisteerde Monseigneur eene plechtige hoogmis en maakte Z.D. H. gebruik om in zalvende bewoordingen de geloovigen aan te wakkeren het anker onzer hoop vast te klampen aan den standaard des H. Kruises, en ons levensbootje zeilree te wenden naar de heerlijke Morgenster, die ons voorlicht op de onstuimige baren van den oceaan des levens en ons waarschuwt voor de verderfelijke klippen en kolken der gevaarvolle levenszee. Maria, zeide de prelaat, is de gestadige Hulp der Christenen, die ons aanspoort op onze hoede te wezen tegen de verleiding der booze wereld en die mollen der duisternis, die geheel Europa doorwroeten en de levensader van den godsdienst, en bijgevolg die van wede en welvaart trachten te doorknagen.

's Namiddags had er op dien dag een plechtige optocht plaats naar de Genadenkapel. Hij stelde voor het voormalig kapittel van Thorn, en was gerangschikt als volgt: 1. De bruidjes met het lint der H. Kindschheid. Hiertusschen het beeld der H. Kindschheid, gedragen door de blauwe bruidjes. 2. De vrouwspersonen. 3. De Koninklijke Harmonie. 4. a. De helft der eerewacht. b. 81 bruidjes, die 't huisken van Loretto droegen, c. De andere helft der eerewacht. d. De Kanonikessen. e. De Vorstin, f. De Kanonilten. g. De schildknapen. 5. De Kerkelijke Harmonie. De bruidjes, die de kaars voor O.L. Vrouw en Haar goud droegen. 6. De eerw. Geestelijkheid. De edel achtbare Gemeenteraad. 7. De manspersonen.

Alles liep in de beste orde af.

Wij geven tot herinnering aan deze aandoenlijke en zegenrijke jubeldagen, eenige jaarschriften en drie schoone liederen, toen vervaardigd:

Het Salve Regina in jaarschriften.

Salve Deipara, caste pariens, vita, dulcedo, salve! Cuncti viventes ad Te suspirant, gementes ac flentes.

[p. 33]

 

Ad Te conclamant exules, filii Evae;

 

Eja, itaque suavis ac clemens Advocata,

 

Tuos misericordes oculos in servos converte

 

Et Filium nobis ex nunc ac post hoe ostende!

 

O clemens, piaque; o dulcis Virgo Lauretana!

 

 

 

Aan Onze Lief Vrouw der Thoorsche Linden

 

Was er twee eeuwen al hulp en troost te vinden.

 

 

 

Gegroet, o dag, zóólang verwacht!

 

O Jubelstond, zoo blij herdacht!

Oprechte hulde blijve Kanunnik Broekmeulen geschonken!