Logo DBNL
Vaderlandsche historie. Deel 1 (1749)

Vaderlandsche historie. Deel 1

(1749)–Jan Wagenaar–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

XII. Eligius predikt het Evangelie in Brabant, in Vlaanderen, en onder de Friezen en Sueven of Zeeuwen.

Men maakte, onder Sigeberts regeeringe, zyn werk ook van het bekeeren der ongeloovigen deezer Landen. De Goudsmid en Muntmeester Eligius, van wien wy reeds boven(p) gewaagd hebben, werdt, om zyne uitmuntende kennis en deugd, tot Bisschop van Noyon verheeven. Te gelyk werdt hem de zorg voor de bekeeringe der Steden Gend en Kortryk en eenige andere deelen van Vlaanderen

opgedraagen. De meeste ingezetenen deezer Landstreeken waren nog ongeloovig of aan veele dwaaze bygeloovigheden verslaafd. Eligius stelde dan al zynen vlyt in 't werk, om hun de waarheid te verkondigen. Zelfs vergenoegde hy zig niet met den Vlaamingen en Antwerpenaaren het Evangelie te prediken; maar hy begaf zig ook naar de Friezen, de Sueven, door welken sommigen de Zeeuwen verstaan(q), en andere Barbaaren, die, in eenen afgelegen' oord, langs den Zeekant, nedergeslaagen, nog geene, of byna geene gelegenheid gehad hadden, om kennis van den Kristelyken Godsdienst te bekomen. Ook was zyne prediking hier van zo veel vrugt, dat een groot deel van deezen woesten Landaart, den dienst der Afgoden verliet en het Evangelie omhelsde. Veele Sueven of Zeeuwen werden door zyne prediking bekeerd. Hy verdelgde hunne Tempels, verbrak hunne Afgodsbeelden, en bragt, door vriendelyke en ernstige vermaaningen, eene merkelyke verbetering in de zeden deezes volks te weeg(r). Doch na zynen dood of vertrek, schynt de meeste hoop wederom tot de oude bygeloovigheden vervallen te weezen.

+ Sigebert in 't jaar zes honderd zes en vyftig overleeden zynde(s), stelde de Groothofmeester Grimoald den jongen Dagobert den II, Zoon van Sigebert, op den

Oostfrankischen troon, zelf midlerwyl al het gezag in handen houdende. 't Leedt zelfs niet lang, of hy liet Dagobert, voorwendende, eerst dat dezelve gevaarlyk ziek, en toen dat dezelve overleeden was, heimelyk den kruin scheeren, en in ballingschap naar Ierland verzenden(t). Vervolgens verklaarde hy zynen eigen' Zoon, Childebert, tot Opvolger van Dagobert den II; zig, om dit bedryf eenen glimp te geeven, beroepende op eene verklaaring van Sigebert, by welke deeze Childebert tot zynen Zoon aangenomen hadt(v). Klovis de II, Broeder van Sigebert, die het overig deel des Frankischen Ryks regeerde, kon deezen handel met geene goede oogen aanzien. Zelfs spanden eenige Oostfrankische Grooten samen tegen Grimoald, overvielen hem onverhoeds, en voerden hem naar Parys, alwaar hy, in den Kerker, onder 't lyden van geweldige folteringen, den geest gaf(w). Wat Grimoalds Zoon Childebert betreft; ten hoogsten waarschynlyk is 't, dat men hem ook gedood, of in een Klooster gesteken zal hebben; hoewel 't ons niet verhaald wordt. Klovis de II regeerde gantsch Frankryk maar eenen korten tyd. Hy overleedt nog voor 't einde des jaars zes honderd zes en vyftig(x).

Hy liet drie jonge Zoonen na, Klotaris, Childerik en Theodorik. Klotaris werdt+eerst tot Koning van gantsch Frankryk aangesteld(y). Doch in 't jaar zes honderd en zestig, verkooren de Oostfranken Childerik tot hunnen Koning(z). Theodorik geraakte,+eenige jaaren laater, by 't overlyden van Klotaris, aan 't bestier van Westfrankryk; doch maakte 't volk haast zo wars van zyne regeering, dat hy afgezet, en, met zynen Groothofmeester Ebroin, in een+Klooster gesteken werdt. Gantsch Frankryk kwam toen onder 't bestier van Childerik, die, zig even zo gehaat gemaakt hebbende als zyn Broeder, door zekeren Bodilo, dien hy, tegen het regt der Franken, hadt doen geesselen, en door eenigen van deszelfs medestanderen, op de jagt overvallen en van+kant geholpen werdt. Zyne zwangere Gemaalin Bilichilde werdt, te gelyk met hem, omgebragt(a).

De Groothofmeester Ebroin bediende zig van deeze verwarringen. Hy ontvloodt uit het Klooster, kwam in Oostfrankryk, en stelde zekeren Klovis, dien hy voorgaf eenen Zoon te zyn van Klotaris den III, op den Oostfrankischen zetel(b), zig zelv' midlerwyl, onder den naam van Groothofmeester, al het gezag der regeeringe aanmaatigende.

De Westfranken hadden ondertusschen zynen geweezen Meester Theodorik uit het Klooster gehaald, en tot Koning van Westfrankryk verklaard(c). En Theodorik, te onvrede over 't gedrag van Ebroin, die hem van zyn regt op het Oostfrankisch Ryk poogde te versteeken, hadt de wapenen tegen hem opgevat. De oorlog eindigde met een verdrag, volgens 't welk de opgeworpen' Klovis afgezet, Theodorik tot Koning van Oostfrankryk verklaard, en Ebroin tot deszelfs Groothofmeester aangesteld werdt(d).

Theodorik bleef egter niet lang in het bestier der twee Ryken. Men vernam, omtrent deezen tyd, uit Schippers, die van Ierland of Engeland in Oostfrankryk aankwamen, dat Dagobert de II nog leefde en balling 's lands in Ierland herom zworf. Zyne Bloedverwanten en goede vrienden zonden daar op eenige Persoonen afaan Wilfrid, Bisschop van Jork in Nordhumberland, om zyne hulp te verzoeken, ten einde Dagobert, door hem, uit Ierland ontbooden en naar Frankryk gezonden mogt worden, op dat men hem, op den vaderlyken troon, zou konnen herstellen. De Bisschop liet zig beweegen. Dagobert, uit Ierland naar Engeland overgesteken, werdt te Jork minzaamlyk van hem ontvangen. Hy begaf zig, voor zyn vertrek, in 't Huwelyk met Magteld, Dogter van eenen Hertog der Angelsaxers.(e).

+Wilfrid verzorgde hem een wel toegerust Schip, met het welke hy, eerlang, naar Oostfrankryk overstak, alwaar hy terstond wederom tot Koning aangenomen werdt(f).

Niet lang hier na, viel 'er ten Hove van Egfrid, Koning van Nordhumberland, iets voor, 't welk Wilfrid noodzaakte uit het Ryk te vlugten. In zyne vlugt, bezogt hy Friesland, alwaar hy, zo men getuigd vindt, aan veelen het Evangelie gepredikt heeft. Hy wordt, van sommigen, voor den eersten Geloofsverkondiger onder de Friezen gehouden, weshalven het niet onnut zyn zal, dat wy hem onzen Leezeren wat nader doen kennen.


Vorige Volgende