Anatomia. Dat is ontledinghe van den geestelycken mensch
(1622)–Frederik de Vry– Auteursrechtvrij
[pagina 157]
| |
Het xxxij. Capittel.
| |
[pagina 158]
| |
Ga naar margenoot+In het geselschap quaet, van het God-loos geslacht
Dat Godes naem misbruyck, en Godes woort veracht:
Maer altijd sich vervoeght by God-salige menschen,
In liefde, hoop, geloof, die toe te nemen wenschen.
Wanneer de eere Gods te korte wort gedaen,
Dien Yver doet het hert met droefheydt sijn bevaen,
Als Godes ware woort versmaet wort of vertreden,
En tegen Godes Wet begaen sondige zeden,
Het Yverige hert daer in sich droevigh quelt,
En wort met gramschap groot daer over seer ontstelt.
Ja met een yver goet seer vierigh wort ontsteken,
Om na gelegentheydt van sijn beroep, te wreken
Dat quaet, tot Godes eer; en daer-om oock met vlijt
Den Sathan, werelt boos, en eygen vleesch bestrijt.
Als de Heylige Wet des Heeren word versmadet,
Door Yver een vroom hert in tranen veel sich badet.
Een Yverigh vroom hert wort met een schrick bevaen,
Als sonde tegen God met moet-wil wort begaen.
Om dat daer door de Heer, de Heere der Heyrscharen
Versmaet wort; en daer-om de vroomen haer beswaren
Te blyven daer men God niet op-recht dient en eert,
Op so-daniger wijs als Godes woort haer leert.
En het geselschap quaet met vlijt altijd vermyden,
Ja haesten haer van daer, men quaet doet met verblyden.
Met desen Yver goet bevangen sijn geweest
De vromen t'aller tijd, die de Heylige Geest
Voor Godes eer, en voor de waerheyd van Gods leere
Met Yver heyligh heeft doen branden vierigh seere.
Dit is den Yver goet die na des Heeren woort,
Ons hert, en ons gemoet ontsteken te behoort,
Om Yverigh met vlijt, gewilligh en bly-moedigh
Met een begeerigh hert, met lust den Heere goedigh
| |
[pagina 159]
| |
Te dienen na zijn woort: en oock voor Godes eer,
Met Yver heyligh goet te branden vierigh seer.
Maer het is seer bedroeft, eylaes 't is te beklagen
Dat God niet wort gedient met Yver in dees dagen!
Want als men maer aen-merckt den handel, wandel al,
Traegh, laeuw, of kout als ys, elck een men vinden sal.
Men vint geen Yver meer om Gods eer te betrachten,
De wereld wort gedient, men siet Gods woord kleyn achten.
Dit konde men in't langh bewysen wel, maer neen,
Laet ons veel liever dan bekennen nu met een
Elck sijn schult; en voort-aen tot God ons trage handen
Op heffen, en ons hert, dat kout is, weer doen branden, Ga naar margenoot+
End' onse slappe knien met Yver buygen weer,
Met vierigh suchten sterck, en bidden so den Heer,
Dat hy ons door sijn geest genadelijck wil trecken
Wt dese traegheyd groot; ons herte wil op-wecken
Tot Yver vierigh seer, om voorts voort aen te gaen,
Als Christen Ridder kloeck, den geestelijcken baen:
Om voor het waer geloof met Yver groot te stryden, Ga naar margenoot+
Om alle valsche leer, en ondeught te vermyden:
Om wt een waer geloof Yvrigh te brengen voort
Der liefde wercken veel: en voort na Godes woort,
Met al ons kracht en macht in Yver goet te stygen,
Om 't eynde des gheloofs de saligheyd te krygen,
Om met een Yver goet en vierigheydt bequaem,
Te soecken wat daer streckt tot glori van Gods naem,
Om Godes lof en eer in Yver te betrachten,
Met wille, hert en mondt, met wercken en gedachten.
|
|