|
| |
| |
[Folio ***1v]
[fol. ***1v]
| |
Een ander.
WAnneer ick, waerde Heer, doorsoeck u wyse dichten,
V hoge veersen, die ons op het hooghste stichten,
So word ick steeds geparst, en innerlijck geleyd
Te buygen voor u neer met rechte danckbaerheyd:
Want als wy zyn in nood, en groottelijcks verlegen,
Ghy opent onse quael, en geeft een raet daer tegen,
Ghy gaet van lit tot lit, en waer wy zijn gequest
Daer salft ghy op het soetst, en op het alderbest.
De kruyden die ghy geeft, en mildelijck stelt vooren,
Sijn van de aerde noyt gewonnen, en gebooren,
Maer neerstelijck gequeeckt op Syons Heyl'ge grond,
Be-ademt van den dau, en goddelijcken mond,
Besproeyd van de Fonteyn, en water van het leven,
De onvergancklijckheyd van eeuwigheyd gegeven;
Geen schrale noorder buy haer groenigheyd verlept,
Maer uyt het hoge huys de soete wasdom schept.
Ghy leert ons geestlijck HOOFT in eerbaerheyd op-steecken,
En blosen over 't quaet, en werreltsche gebreecken,
En wend ons teer Gesicht van sotten ydel-heyd,
En heyligh Christalijn, en spiegel toe bereyd.
Ghy jont ons eenen reuck, die ons herschept van binnen,
Die styght tot in het Breyn, en menschelijcke zinnen,
En door de soete geur de werelt doet versmaen,
En wijst ons op het heyl, en voert ons hoger aen.
Ghy thoont hoe quaet het is ons naesten te verbyten
Met tanden van de nijt, en 't ongeluck verwyten,
Het prick'len met de tongh, het snyden van een woord,
't Welck lasterlijcken brenght veel slinckse grepen voort.
| |
[Folio ***2r]
[fol. ***2r]
| |
Ghy port ons Christelijck hertneckigheyd te weeren,
En buygen onsen Hals onder de Wet des Heeren,
Een dwang-roed voor de sond, een geessel voor het quaed,
En watter uyt den poel des af-gronds meer op gaet:
Daer komt noch voorders by, het goddelijck erbarmen,
't Omhelsen van zijn Soon met geestelijcke Armen,
En als ons swacke vleesch komt hincken achter na,
Te slaen op onsen Borst, en bidden om gena:
't Welck suyvert onse Ziel, en Hert van alle quaden,
Van dienstbarheyd des Buycks, en goddelose raden,
En wat de wellust steeds beschanst in ons gemoet,
Door een op-recht geloof haer vestingh slechten doet,
En treckt ons van den dienst der wereltsche Afgoden,
En komt ons tot een God, een eenigh Coningh, noden,
Waer voor dat onse Knien gebuychsaem zijn bereyd,
Tot heerlijckheyd zyns naems, en groote Majesteyt,
Die (als wy voorder gaen met ware tucht en boeten)
Ons gunt zyn heyligh woord, een fackel onser Voeten,
Die geen gevaerlijckheyd des weghs en sullen schaen,
Noch kuylen van de hel, noch op geen doornen gaen.
Dus vind ick in u gift, dus speur ick in u reden,
Al wat ons helpen mach van boven tot beneden,
Ontleder van den Mensch, en als men u door leest,
Ghy wijst ons eerst de pyn, en weer de pyn geneest.
Het loon dat ghy verdiend en kan ick niet waerdeeren,
Noch u met eenen Crans des waerdigheyds vereeren:
Dan so langh als de draet uws VRYe levens duyrd,
Werd u ter eeren noch op't Cunst-rijck Choor gevuyrt,
En ghy gelauweriert; maer naer het bleeck af-sterven,
Sult een onwelckbaer klim by Godt den Vader erven.
N. VOOCHT.
Vitam Vitiosam Vita.
|
|
Auteursrechtvrij