Verzamelde gedichten

[p. 1716]

Capricho's en Rijmkritieken (1946)

De bundel bevat achterin de volgende aantekeningen door Hendrik de Vries:

Opmerkingen en toelichtingen

Pagina 637-640:

Deze ‘Nagekomen Opdrachten’ werden geplaatst in het mede door Du Perron geredigeerde Forum. ‘Du Perron spreekt’ was blanco ingeleverd, met bijvoeging: ‘Desverkiezend in te vullen’. De wijze waarop Du Perron invulde toont aan, dat hij de strekking niet geheel begreep: niet hij, maar Coster werd vergeleken met een stier. De laatste regel van het voorafgaande doelt op zijn uitvaren tegen Jan Engelman; de twee voorlaatste regels op Ter Braak's aanval op Anton van Duinkerken. In het volgend Forum-nummer deed Vestdijk de hier overgenomen ‘Klacht’ verschijnen; het daaropvolgende bevatte mijn ‘Troostwoord’.

Het onderschrift van Du Perron's portret (parodie op een onderschrift voor een portret van Wigbolt van Ewsum) ziet op een scherp antwoord van Du Perron, toen Den Doolaard hem een pak slaag beloofde. Du Perron schreef dit niet te vrezen al had hij niet alleen vermoedelijk meer spieren, maar, blijkens gepubliceerde foto, zelfs een paar ribben meer. - Nijhoff had verklaard, een dergelijke weerzin tegen Uren met Dirk Coster te voelen, dat hij het onmogelijk had kunnen lezen. Hij kon het boek dus niet beoordelen, alleen hartgrondig afraden.

Een later door mij gedichte, nooit verschenen rijmkritiek luidde:

Er zijn zovele prullen,
En blijkbaar is er dus nog één prul meer-
Wij willen 't wel geloven. Maar, mijnheer,
Is dat een reden om een boek te vullen?

Pagina 643:

Werumeus Buning had een pompeuze uitdaging, geschreven in

[p. 1717]

o.1. inkt, tot een duel op rijm, in de trant van de Spaanse copla-zangers, onbeantwoord gelaten, en liet ook deze gepubliceerde aanval onbeantwoord.

Pagina 645:

Deze hield ik destijds in, wijl ze de grenzen van de rechtvaardigheid al te zeer overschreed; ze heeft wel betrekking op wat ik als gebreken bij A.R.H. voel, doch is meer parodie dan kritiek.

Pagina 646:

Binnendijk was bijna spreekwoordelijk voor het indijken van het ‘beschermd domein der poëzie’, en het geven van regelen en voorschriften. Greshoff bijvoorbeeld schreef (‘De Najaarsopruiming’, 1931):

Dit is voorwaar geen zuivere poëzie
Volgens de code die door Binnendijk
Muurvast is opgesteld voor 't koninkrijk
Der Nederlanden, broedplaats van 't genie.

In waarheid echter is ook Binnendijk's poëzie lang niet zonder vrijheden tegen de techniek.

Pagina 654:

Dit vers was oorspronkelijk als rijmkritiek ingezonden aan Den Gulden Winckel, waar de meeste mijner rijmkritieken verschenen. Hier en elders geweigerd, vond het eindelijk plaats in De Gemeenschap, vervolgens in het bij Stols verschenen bundeltje verzetspoëzie: Poëtisch Appèl. - Een ongenoemde beoordelaar in Volk en Vaderland verklaarde, misselijk te worden door het kwaadaardig herhalen der twee rijmklanken. Toen mij dit verteld werd, antwoordde ik:

Die last van ‘...aken’
En ‘...ot’
Bewijst wel 't raken
Van 't schot.

[p. 1718]

De Genestet's ‘Kruis met rozen’, dat als voorbeeld diende, kan ons leren hoe een allersimpelst rijmpje, met allergewoonste gedachten, diepe, warme gevoelens vermag uit te drukken.