Verzamelde gedichten

[p. 1707]

Geïmproviseerd bouquet (1937)

De bundel - een aflevering van De Vrije Bladen - bevat het volgende nawoord door Hendrik de Vries:

Deze bundel is een geïmproviseerd bouquet^*, d.w.z. toen de redactie mij, zeer kort geleden, met het plan hiertoe verraste, was ik aangewezen op de gedichten die momenteel beschikbaar waren of kwamen.

De omdichtingen der Spaanse volkspoëzie zijn een voortzetting van de (ruim 700) Coplas die in 1935 verschenen bij ‘De Spieghel’, en de (ruim 60) vroegere Spaanse volksliederen, uitgave Hijman & Co. 1931.

Achter mijn tekeningen zoeke men geen litteraire bedoelingen. Voorzover deze (zuiver aanschouwelijke) fantasiebeelden (oogvisioenen) overeenstemmen met motieven uit mijn gedichten, zijn deze gedichten picturaal. En voorzover de motorische vertolking dezer beelden (de ritmiek van de lijn) aan de klankmaat van mijn gedichten beantwoordt, naderen beiden de danskunst. Maar nooit is een tekening op een gedicht geïnspireerd. Nooit is een tekening (of schilderij) illustratief of symbolisch. Alle denken-in-woorden is vijandig aan hun ‘instelling’; ik geef ze dan ook bij voorkeur zonder titels.

Ik schrijf dit met volle erkenning van het belang dat het litteraire element overigens heeft in vrijwel de gehele beeldende kunst, vanaf het (anekdotisch-verhalende) werk der kinderen en het (mythologische) der primitieven, tot in de bijbelse taferelen van Rembrandt en de allegorische fresco's van een Fritz Erler, of in de (satirische) vernuchteringstendenzen van vele onzer tijdgenoten.

Even zeker als deze tendenzen volkomen legitiem zijn, even zeker ontbreken ze hier. Mijn opmerkingen willen mij dus nergens van vrijpleiten, dienen alleen tot het opzijzetten van een voor de hand liggend misverstand.

Met uitzondering van de laatste drie, zijn alle tekeningen sterk verkleind.

* Op verzoek der uitgeefster werden deze woorden als titel overgenomen.