Verzamelde gedichten

[p. 1566]

Op de sonnettenprijsvraag der Maatschappij voor
Letterkunde

*

Een klinkdicht, ja! Dat wil ik eens proberen...

J.J.L. ten Kate

't Sonnet is wel een eng en streng bestek.
Ik zou die traliekooi bezwaarlijk dulden,
Ik, vrije vogel. Maar driehonderd gulden
Voor veertien regels is ook lang niet gek.
Wanneer ik hier wat snoei, en daar wat rek,
Steeds denkende aan mijn onbetaalde schulden,
En ook aan wie van woede en wellust brulden
In deze vorm... nu spring ik over 't hek.

Zo kom ik op de meest kritieke plek
Waar velen 't vers verprutsten en verprulden.
Tien regels al! Nog vier oningevulden.
Neen: drie! Zodra dit klaar is... was 't maar klaar!
De sneltrein staat ginds fluitend op vertrek...
Gauw:... ‘Secretaris... Duinrell... Wassenaar...’

---

Te laat, helaas! Wat zei de Maatschappij?
't Moest ingestuurd vóór achtentwintig mei.