Verzamelde gedichten

[p. 1558]

Ons Woeste Hoekje

*

Kluizenaar op ‘'t Woeste Hoekje’?
't Is niet waar: ik ben getrouwd.
Welbeschouwd: al ruim drie jaar.
Op jouw niet zo kort bezoekje,
Diep in 't wilde en woeste woud,
Werd je 't wis en vast gewaar.
Welk bezwaar, om zulks te erkennen
Voor 't publiek? 't Moet eens toch wennen
Aan wat mij beslist niet rouwt.
Romantiek, die zweert bij 't oud
Zwart verhaal? Of traagheidsfout?
Onvergeeflijk! Ik vervloek je:
Naar mijn oerbos! Dat een bron breekt
Uit een poel vol mest en zout
En je in drab, in slijkig slijm smoort.
't Laat me koud of je om pardon smeekt:
Wacht mijn pen, die vliegt en vlijmboort,
Dwars door slipjas en japon steekt,
Tot ook jou, je zult het zien,
't Bloed als olie-in-de-zon leekt
Langs je kleren... Of, misschien...
Ik weerhoud mij: mis een rijmwoord.
Bovendien: vorm ik met haar
Saam geen dubble kluizenaar?