Verzamelde gedichten

[p. 1528]

Daar klonk een stem vanaf de vluchtberg

*

Hans Redeker, gij staat gelijk een held
Die geen goed antwoord weet, en daarom scheldt.
Mijn hoekje is niet verwoest. Ik leef tevreden,
Gelukkig, dankbaar; heb tot wrok geen reden.

Geef ik zo telkens blaam, zo zelden lof?
Wie dat beweert, is blind. Of doet alsof.
't Is niet mijn taak, dezulken te genezen.
Ik schrijf alleen voor wie mij werklijk lezen.