Verzamelde gedichten

[p. 1492]

Hieronder krijgt, omdat 't zo hoort, Hendrik de Vries het laatste woord

*

In ernst, mijn wakkre vriend: dit valt mij bitter tegen.
Ik voel 't als onverdiend. Hadt gij mij wèl verstaan
(En anderen met U!), gij hadt gerust gezwegen,
En gans niet onvoldaan.
Het recht op 't vrije woord, ook voor Uw jeugd, erken ik.
Maar 't leek wat vreemd gebruikt. Een tikje van schandaal.
Van boos genoegen... Wee! Daar hoor ik in mijn taal
Iets ramlen, als 't verwijt van pot aan ketel.

hendrik

Aan 't eind van 't rijm-duel voorspel ik: dit kabaal
Geeft straks de danseres een extra-volle zaal.