Verzamelde gedichten

(1993)–Hendrik de Vries– rechtenstatus



[p. 1490]
Rijmantwoord op de brief d.d. 29-12-'47 van Hendrik de Vries * motto: Kunt gij vergeven, brave Hendrik, dat ik ook even aan m'n pen lik? Hendrik de Vries! Uw knap gedicht, zeer gaaf van vorm, van zegging klaar, is als graniet van goed gewicht. Het zij erkend, het weegt mij zwaar. De K van Klaas, mijn naam, gelijk 'k zelf van klein formaat, behoeft hier geen verweer; het is een blijk slechts van traditie. Mij bedróeft Uw ‘K-tirade’ niet. Wat wondt is, dat des dichters gave rijm de kreupelheid van recht vermomt met 't kleed van waarheidachtig vlijm. Dit slaat een gat in mijn gemoed dat men wel slecht weer helen kan met stopzij voor paars tricot-goed Ik houd mij zelf voor eerlijk man die staat voor wat hij schrijft. Wanneer mijn oordeel jeugdig of vermetel is, Uw uitspraak drijft hier op de angst voor onvree, stof op lieve glans van rust en naam. 'k Geef ronduit toe: 'k Ben Groen en jong van jaren. Ook schijnt 't waar dat faam pas komt met grijze haren. Maar zong ik niet als U, zo is dit zuur
[p. 1491]
noch zoet. Nee, blijkbaar was mijn vlam wat heter dan des meesters vuur dat hier geen vaststaand ‘kunst-idee’ wou schroeien. Hángen laat ik mij alvorens ik mijn eerlijk nee verdraai ter wille van de brei. En hángen laat ik mij, als U, alvorens weer een werk te doen dat andren van zich schuiven. Nu groet ik U, Uw vriend klaas groen