Verzamelde gedichten

[p. 1488]

Rijmbrief aan de danscriticus ad interim van 22 december

*

Klaas Groen! 't Was erger dan vermetel!
Ik wil 't maar wijten aan uw leeftijd!
Zó schrijven over Gruno's Gretel!
't Verheugt mij dat ge fiks op dreef zijt:
Ik zie de mensen gaarne moedig,
Doch d i t werd al te dwaas, helaas,
Want gij vermoordt aldus koelbloedig
De Kunst-met-groter-K-dan-Klaas.
Ik voel mij wel een weinig schichtig
Wijl ik u zelf had aanbevolen -
Dit maakt mij bijna medeplichtig -
Maar waar zijn zij die nimmer dolen?
Ik wens u stellig niet zwaarwichtig
Noch kruiprig als dienstvaardig dienaar,
Maar toch een weinig meer omzichtig,
En - d i t was waarlijk onvoorzienbaar!
Ik dacht u kundig, kalm en waardig,
Nu scheurt ge ons 't oor met uw klaroen,
Gelijk de atoombom zo kwaadaardig.
Hoe hebt ge dit ooit kunnen doen?
Vermeit ge u in onreedlijk tieren,
Zo moogt ge uw lust op knoeiers vieren;
Maar dat ge uw stukje dorst ontsieren
Door 't gaatje dat kwam openkieren -
Klaas Groen, ik vraag: is dit fatsoen?
Zijn dit soms goede persmanieren?
Neen! Dit beduidt voor mij 't verlies
Van eigen faam. Ik laat mij hangen
Wanneer ik ooit weer iemand kies

[p. 1489]

 

Die mij, bij 't afzijn, moet vervangen. -

 

Zo leert men steeds!

 

hendrik de vries