Verzamelde gedichten

[p. 1443]

Tegen de liefde

*

Dolzinnig jonkman: zo gij
Dit wereldstrijdperk betreedt
- Uw spies in de hand gereed,
Uw mantel over de schouder,
De zekerheid in de voeten,
De zorgeloosheid in de ogen -

Werp eerst uw blikken terzij:
Dra zult gij 't gezicht ontmoeten
Van deze arglistige Stier
Die, sterk als de Dood, en ouder,
Ontsprongen aan 't oeverloof
Langs Eden's frisse rivier,
't Verderf op de wereld neerzond; -

Geen koningen konden hem temmen,
Geen kluister kon hem omklemmen,
Geen brandijzer drukte 't kenmerk
Op hem, wegens moord en roof:
Hier faalde ook 't vermetelst pogen.

Een jongling die hem te weer stond
En trots, voor zijn brullen doof,
De mantel over hem heensloeg,
Betaalde 't met kerkerstraf,
Met smaad en schande, door laf
En vals getuig'nis verraden.

[p. 1444]

 

Wie hem de naam ‘Liefde’ gaf,

 

Bij hem zelfs beschutting zocht,

 

Aanschouwde nooit hem in 't renperk,

 

Noch waar hij zijn offers heendroeg,

 

Want wie hem kent uit zijn daden

 

Spreekt van ‘Venijn’ en ‘Gedrocht’.