Verzamelde gedichten

[p. 1136]

[De stiervechter slaapt, en buiten]

*

De stiervechter slaapt, en buiten
Rammeien als machtloos muiten
De massa's, in 't kunstgenot
Bedrogen. Gevallen god,
Plots door de aanbidders bespogen.
Hij slaapt. In zijn dromen togen
Vormloze stapels voorbij.
Schrikbeelden: hoog noodgetij
Van verflarde dierenresten.
Dan doodlijke stilte. In 't westen
De zon. 't Is Christus aan 't kruis,
Verkrampt, prooi van moordgespuis.
Diep duister. Zwaarzwarte schoeren.
Dan hoort ook hijzelf 't rumoeren,
Wenst zich weer klein kind, en vrij,
Schuift nu geen gordijn terzij.
Hij huivert van vreemd vervoeren,
Voelt helse bedreigers loeren:
Verleiders die 's volks doem zwoeren.
Hij prevelt: ‘Nu geldt het mij.’