Verzamelde gedichten

[p. 1088]

[Walming, uit verborgen haard.]

*

Walming, uit verborgen haard.
Bruine schotels, kruiken, kannen,
lemen schalen, vazen, pannen
op een zandvlak saamgeschaard:
lange reeksen, brede perken.
De eigenaar, eerst nog bedaard,
houdt zalvend, plechtig en deftig,
een zedepreek voor zijn paard,
zopas van de stal gehaald
en halvelings ingespannen,
verklaart hem zijn plicht, maar smaalt:
‘Jouw aard is, jij wilt niet werken!
Wacht, wacht, je zult ánders merken!’
Nu wordt hij vinnig en heftig,
windt zich harder, hoger op,
geeft onder de buik een schop...
't Paard steigert, weer los, gaat zwerven,
zwenkt, in schichtige galop,
rent plots met verblinde vaart.
's Mans baksel wordt niet gespaard.
Veel schoons ligt aan gruis en scherven.