Verzamelde gedichten

[p. 1089]

[Nu dool ik door dit gebied]

*

Nu dool ik door dit gebied
en 't volgend jaar door een ander
maar door La Mancha liefst niet
waar haast elke buitenlander
twee ruiters van heel ver ziet.
Ik vrees, wanneer 't mij geschiedt
rijst een vraag: moet ik misschien
toch mijzelf als vreemdling zien?
Onzin. Ik verdien een tien
wegens onberisplijk puik
volgen van elk Spaans gebruik,
draag witlinnen touwzoolschoenen
als onverdacht landgenoot,
neem andermans kind op schoot
en overlaad het met zoenen.
Hoe onvergeetlijk ook de eer:
dat hier een arbeidersvrouw
haar man die 't bij toeval wist
beslist niet geloven wou,
volhoudende keer op keer
in wreevlige woordentwist:
‘Spanjaard als wij. Maar een heer.’
Hier ben ik toch een der velen,
door geen andre spijs gevoed,
gebruind in dezelfde gloed.
Van wat ik met hun mag delen:
hun smart, verrukking, verteedring,
blijft meer dan een vage vleug
wanneer ik weer huiswaarts moet
en 't werk waar ik niet voor deug
verwarring brengt en verneedring.