Verzamelde gedichten

[p. 1074]

[Wie binnentreedt moet zich bukken.]

*

Wie binnentreedt moet zich bukken.
Ik weet het, en stoot mij toch
in blinde onzinnige haast.
Hier staat verkleefd op een trog
een vetkaars. Geen kandelaar.
Bij 't bleek geflakker verrast
een kast, bestoft en bewaasd,
bezet met museumstukken
en waar voor een volksbazaar.
Ik blaas 't licht gauw uit, ben klaar.
Tegen de maan sluit ik 't luik,
besluip mijn bed op de tast,
hoor naast mij hoe 't plonst en plast
in een kom, uit kan of kruik,
hoor een man die hinkt op krukken.
Een vrouw sust zijn boos gegrom.
Dan barst hij los, vloekt en raast,
gelooft: ik slaap even vast
als elke afgezwoegde gast
op 't gangpad, van drank verdwaasd.
‘Nee: niet om die Nederlander.
Tussen ons is toch een ander.
Bedriegster. Je houdt je stom
of praat alle waarheid krom.
Jij wenst een dode weerom.’